Recenzja filmu

Zabójczy widok (1985)

Brytyjski reżyser John Glen i aktor Roger Moore pracowali już wcześniej nad postacią Jamesa Bonda w filmach "Tylko dla twoich oczu" (1981) i "Ośmiorniczka" (1983). Wtedy Moore twierdził publicznie, że zagrał Bonda po raz ostatni. "Wolę zawsze mówić, że już go nigdy nie zagram - to taka asekuracja, gdyby mi już nie zaproponowano tej roli" - mówił z kokieterią aktor. Lecz po dwóch latach zmienił zdanie. Mimo swoich 57 lat był nadal bardzo przystojny, pełen wdzięku i gracji, miał szlachetną twarz, łagodność w jasnoniebieskich oczach. I przyjął po raz siódmy rolę superagenta 007, jak się potem okazało, postąpił słusznie. Dla wielu sympatyków przygód Bonda była to miła niespodzianka, połączona z zaskoczeniem, gdy na ekranach ukazał się nowy film Bondowski z Rogerem Moore'em - "Zabojczy widok". Filmy z Bondem - mówiąc ogólnie - są liczącą się pozycją tzw. popkultury filmowej. Bo nie ma się co oszukiwać, jest to film rozrywkowy. Kultywuje na ekranie ideały heroizmu i idealizmu wsparte najnowocześniejszą techniką filmową. Jego fabuła nie jest przecież zbyt skomplikowana. Moore jako najsłynniejszy agent ujmuje delikatnym sposobem mówienia, przy czym jego angielski nie uległ zamerykanizowaniu. Ma wspaniale poczucie humoru i jest naprawdę dobry w swojej autoparodii. Bond jest jak zwykle inteligentny i odważny. Akcja filmu rozpoczyna się na Syberii, arktycznej Rosji, gdzie Bond przechwyca mikroprocesor wykradziony przez niejakiego Zorina. Pierwsza przygoda, (jeszcze przed czołówką pojawiającą się w każdej części cyklu o Bondzie), ukazuje pościg na śnieżnych skuterach, nartach i w helikopterach. Bonda ratuje z opresji kobieta - agentka tajnych służb - Kimberly Jones, (w tej roli Miss Świata 1977 roku, szwedzka aktorka Mary Stavin), która pojawia się nagle spod lodu. Druga przygoda ma miejsce w Paryżu, gdzie rozpoczyna się gonitwa za tajemniczą zamaskowaną morderczynią, która dokonuje wielkiego popisu kaskaderskiego skacząc ze spadochronem z Wieży Eiffela. A ostatnia przygoda rozgrywa się na szczycie mostu Golden Gate w San Francisco i cudownym sterowcu Zorina. Chyba najbardziej malowniczymi wrogami agenta 007 są postacie z tej części cyklu o Bondzie. Kolejny szalony multimilioner, oficjalnie uchodzący za przemysłowca, psychopatyczny Max Zorin, (rewelacyjny Christopher Walken), dawny zbieg z NRD, który przygotowuje plan zniszczenia Doliny Krzemowej w okolicach San Francisco w stanie Kalifornia, mieście supernowoczesnych i tajnych mikroprocesorów i chce zapanować nad ich światową produkcją. Ochroniarzem Zorina jest demoniczna "maszyna do zabijania", czarnoskóra May Day, (znakomicie wypadła w tej roli słynna modelka i gwiazda estrady Grace Jones). Superagent 007 cudem przeżył "randkę" z drapieżną przeciwniczką. Nie dla wszystkich aktorów udział w tej jednej z najlepszych części Bondowskiej serii okazał się szczęśliwy. Mimo że film był hitem kasowym i podobał się publiczności na całym świecie, młoda aktorka amerykańska Tanya Roberts, która wcześniej została wybrana spośród 2000 kandydatek do roli ostatniego z szarmanckich "Aniołków Charliego", za postać pełnej energii pani geolog Stacey Sutton otrzymała nominacje do nagrody dla... najgorszej aktorki. A potem roztrwoniła swoje nabyte umiejętności na małowartościowe filmy oraz epizody w serialach telewizyjnych. Epizodyczną rolę Venza, agenta KGB zagrał debiutujący wówczas szwedzki aktor, a dziś gwiazda kina akcji - Dolph Lundgren, któremu tę rolę załatwiła zachwycona jego muskulaturą czarnoskóra piosenkarka Grace Jones. Kompozytor piosenki śpiewanej przez zespół Duran Duran John Barry - zdobył nominację do Złotego Globu.