Biblijna walka dobra ze złem potrafi być natchnieniem nie tylko dla filmowców i pisarzy, ale także dla twórców gier wideo. Japończycy niejednokrotnie wzorowali się na europejskiej kulturze. Świetnym przykładem jest "Devil May Cry" z 2001 roku od Capcom Company. Czy ta gra, poza bliską mi stylistyką, potrafiła zaoferować także ciekawą rozgrywkę i fabułę?
Oprawa audiowizualna to coś znakomitego. Na konsoli Sony PlayStation2 "Devil May Cry" wyglądał świetnie, przewyższając pod tym względem większość konkurencji. Poza tym w oczy rzucał się mroczny świat przedstawiony, a w ucho wpadała ciężka muzyka, która świetnie pasowała do fabuły, współtworząc ze wszystkim klimatyczną, spójną i wyborną całość. Sterowanie należało do dość przyjemnych i średnio skomplikowanych.
Rozgrywka jest dość prosta. Wcielając się w postać Dantego, ruszamy do walki, by obalić pokonać władcę podziemnego świata – Mundusa. Zdradzanie szczegółów fabuły mija się z celem, gdyż wiązałoby się to z spolerowaniem także piątej części cyklu "Devil May Cry". Historia zaserwowana przez scenarzystów jest lekka, łatwa i przyjemna. Ostatecznie nie psuje ona ogólnego odbioru tej gry, ale wiadomo, że zawsze może być lepiej. Po drodze do finałowego starcia przyjdzie nam się zmierzyć z różnymi maszkarami. Jedne z nich są lepiej, a inne gorzej zaprojektowane. Rozgrywka nie jest zbyt trudna, jednak poziomy są dość nierówne. Niektóre z nich są bardzo dobre, a inne co najwyżej średnie. Nie podoba mi się takie rozwarstwienie w tej płaszczyźnie gry.
Wielkim plusem jest model walki. Jest szybki, dynamiczny itp., czyli dokładnie taki, jaki powinien być w grze akcji. Arsenał broni, którym dysponuje gracz, to także zaleta tej produkcji. Z jednej strony możemy walczyć w zwarciu, a z drugiej strzelać pistoletami. Znajdzie się tutaj co nieco dla każdego, jednak najlepiej zachować balans w rozgrywce, czyli stosować obydwa style walki. Starcia z przeciwnikami wyglądają zjawiskowo, co przykuwało uwagę wszystkich kolegów w salonie z telewizorem i konsolą.
Podsumowując, "Devil May Cry" to dobra gra, która dała początek długiej serii trwającej aż do dziś. Jeśli chciałbyś zapoznać się z pierwszą odsłoną przygód Dantego, to odradzam. Podobnie jak większość produkcji z tamtego okresu, ta również jest obecnie niegrywalna, ze względu na archaiczne już dzisiaj rozwiązania. Chyba że nie miałeś styczności z żadną grą z ostatnich dwunastu lat. Zdecydowanie lepszym wyborem będzie "Devil May Cry 5", którego to historię możemy bez problemu zrozumieć, nawet bez znajomości czwartej części cyklu.
Oprawa audiowizualna to coś znakomitego. Na konsoli Sony PlayStation2 "Devil May Cry" wyglądał świetnie, przewyższając pod tym względem większość konkurencji. Poza tym w oczy rzucał się mroczny świat przedstawiony, a w ucho wpadała ciężka muzyka, która świetnie pasowała do fabuły, współtworząc ze wszystkim klimatyczną, spójną i wyborną całość. Sterowanie należało do dość przyjemnych i średnio skomplikowanych.
Rozgrywka jest dość prosta. Wcielając się w postać Dantego, ruszamy do walki, by obalić pokonać władcę podziemnego świata – Mundusa. Zdradzanie szczegółów fabuły mija się z celem, gdyż wiązałoby się to z spolerowaniem także piątej części cyklu "Devil May Cry". Historia zaserwowana przez scenarzystów jest lekka, łatwa i przyjemna. Ostatecznie nie psuje ona ogólnego odbioru tej gry, ale wiadomo, że zawsze może być lepiej. Po drodze do finałowego starcia przyjdzie nam się zmierzyć z różnymi maszkarami. Jedne z nich są lepiej, a inne gorzej zaprojektowane. Rozgrywka nie jest zbyt trudna, jednak poziomy są dość nierówne. Niektóre z nich są bardzo dobre, a inne co najwyżej średnie. Nie podoba mi się takie rozwarstwienie w tej płaszczyźnie gry.
Wielkim plusem jest model walki. Jest szybki, dynamiczny itp., czyli dokładnie taki, jaki powinien być w grze akcji. Arsenał broni, którym dysponuje gracz, to także zaleta tej produkcji. Z jednej strony możemy walczyć w zwarciu, a z drugiej strzelać pistoletami. Znajdzie się tutaj co nieco dla każdego, jednak najlepiej zachować balans w rozgrywce, czyli stosować obydwa style walki. Starcia z przeciwnikami wyglądają zjawiskowo, co przykuwało uwagę wszystkich kolegów w salonie z telewizorem i konsolą.
Podsumowując, "Devil May Cry" to dobra gra, która dała początek długiej serii trwającej aż do dziś. Jeśli chciałbyś zapoznać się z pierwszą odsłoną przygód Dantego, to odradzam. Podobnie jak większość produkcji z tamtego okresu, ta również jest obecnie niegrywalna, ze względu na archaiczne już dzisiaj rozwiązania. Chyba że nie miałeś styczności z żadną grą z ostatnich dwunastu lat. Zdecydowanie lepszym wyborem będzie "Devil May Cry 5", którego to historię możemy bez problemu zrozumieć, nawet bez znajomości czwartej części cyklu.
Moja ocena:
7
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
