Do napisania owego tematu skłoniło mnie "przeczytywanie się" przez inne wątki. Widziałem tematy, w
których ludzie oceniali 1/10 - nie oglądając nawet do końca (w ogolę fajna jest zasada - której osobiście
się trzymam - jeśli jakieś widowisko nie było w stanie przykuć mojej uwagi do samego końca, to znaczy,
że ja nie jestem TARGETEM owej produkcji, i nie oceniam. Po prostu nie wystawiam oceny).

Do czego zmierzam - owym personom co nie przebrnęły przez pierwszych kilka odcinków wiele osób
mówi, że serial rozkręca się potem. Domniemam ze tym momentem kulminacyjnym są odcinki ok. 3-7,
gdzie ostatnia scena odcinka 4 jest często chwalona.

Ja uważam wręcz przeciwnie - że to właśnie odcinki 1-3 są NAJMOCNIEJSZE, najbardziej intensywne,
najciekawsze - gdzie końcówka odc. 3 (monolog Rusta) jest pewnym dziełem sztuki (IMO).

Moment w którym odpalamy pierwszy odcinek, zagubieni próbujemy skupić się na sprawie (czego nie
ułatwia niechronologiczny układ scen) - w końcu kryminał/serial detektywistyczny - poznajemy Rusta.
Jego osobowość - momenty w których poznawałem bohatera - były czymś uderzającym. Całkowicie
odciągały mnie od sprawy. Kreacja Rusta pochłoneła mnie całkowicie. Po 3 odcinku już wiedziałem, że to
nie jest serial o morderstwie/sprawie kryminalnej. To jest opowieść o Ruście i Martim. Sposób w jaki się
poznali, rozwój ich przyjaźni, ich styl bycia, osobowość... a nad tym wszystkim unosił się duch mistycyzmu i
psychologii (za sprawą przemyśleń Rusta i morderstw). Bardzo spójne dzieło!

Ale to właśnie ten początek - ten szok poznawania takiej osoby, jaką jest Rust. Kreowanie relacji między
partnerami! Uważam, że początek był GENIALNY! Zarówno w formie jak i treści... Rozmowy w aucie
przypominające spowiedzi-przesłuchania, poznawanie przeszłości bohaterów... To było tak mocne i
intensywne, że zapamiętam to chyba do końca życia.

Potem jest więcej "akcji". Napisałem specjalnie wyraz akcja w cudzysłowie (nie chce nikogo urazić ale to
jest poprawna odmiana, nie w cudzysłowiu ) bo dla mnie akcją były właśnie te pierwsze dialogi, to
odkrywanie. Nie uważam, że serial poźniej był słabszy - dla mnie był on spójną całościa i wszystko
zagrało - jednak chciałem zaznaczyć ze to właśnie ten początek był dla mnie najintensywniejszy! Był
wspaniały, zaskakujący. W pierwszych odcinkach"Odkrywałem" bohaterów, a dalsze były "już tylko"
domknięcie wątku kryminalnego z elementami obyczajowymi. Jestem absolutnie zachwycony sposobem
w jaki przeplotły się elementy kryminalne/obyczajowe/psychologiczne/mistyczne ale to właśnie ten
psychologiczny początek mnie zachwycił najbardziej.

Czy jestem sam? Czy dla was też właśnie ten początek zrobił wrażenie?