Mnie zakończenie satysfakcjonuje.

Do tego spore napięcie kiedy Rust łaził po tych krzakach:D Cały czas sobie myślałem: "Rust nie idź sam", "Poczekaj za Martym", "Nie idź tam", "Marty szybciej", "Wstawajcie".

Bardzo liczyłem na to, że bohaterowie ocaleją.

Dziwi mnie te ciągłe narzekanie na ostatnią scenę z Rustem. Raz, że facet miał różne rzeczy w głowie, dwa ledwo uniknął śmierci. Raczej nikt tutaj nie miał do czynienia z taką sytuacją kiedy ledwo wywinął się przed pójściem do piachu. Jedna scena absolutnie nie przekreśla specyficznego sposobu myślenia Rusta. Myślę, że on się nie zmienił tylko po tylu latach zawirowań przez moment poczuł słabość, która jest jak najbardziej ludzkim odruchem. Ludzie chyba oczekiwali uczuciowego cyborga, który jest zawsze na nie. Zresztą o czym my tu rozwodzimy, facet stracił córkę i wcale mu się nie dziwię. Fajny przykład, że nawet taki człowiek jak Cohle ma jakieś uczucia tylko nie zawsze potrafi je okazać.