Haha. Gdzieś kiedyś przeczytałam, że przeciętny widz Hannibala to dobrze wykształcona kobieta o szerokich zainteresowaniach, obeznana z literaturą, sztuką i historią tychże. Haha. Coz za elitarne grono i jaki zaszczyt :D Fakt, że tu trzeba docenić pewne niuanse, historia opowiada się z wykorzystaniem dość nieszablonowych rozwiązań, niczego nie mówi się wprost, czasem wraca się do jakiejś krótkiej rozmowy sprzed trzech odcinków, albo wyciąga coś co gdzieś majaczyło na skraju kadru. I tak, zawsze najważniejsze były relacje. A pierwsza połowa s3 to było dla mnie absolutne cudeńko, niemożliwie piękna bajka.

No cóż... Nie ma się co oszukiwać - takie jesteśmy i nic z tym nie można zrobić ! xd

Jakkolwiek dość wąski to target :D

Wpasowaliśmy się jak schabowy w gusta Hannibala xD

Mam tu na myśli, że jesteśmy kreatywniejsi niż większość nieograniętych odbiorców.

To miło, że jesteśmy takie akuratne, panierka nam służy... jak widać xD

Naprawdę gdzieś tak napisali? Nie mają co robić ci ludzie, oj nie mają ^^. Może coś w tym jest, może rzeczywiście tak wygląda potencjalny oglądacz Hannibala.

Pierwsza połowa 3 sezonu była jedną z najwspanialszych rzeczy pod słońcem. Piękna, wysmakowana, elegancka, dużo czarnego humoru. Nigdy nie zapomnę tej czarno-białej sceny, w której Hannibal zaczyna opowiadać bajkę. Once upon a time... *.*

He. TAk napisali , niestety źródła nie podam, jeśli się gdzieś natknę to z chęcią . Ale taka świadomość jak wiesz nie poprawia humoru, bo utrwala przekonanie że jest to produkt dla garstki, finansowanie go jest fanaberią, a nie inwestycją. Jakkolwiek tu na filmwebie ale też na imdb wysoka ocena i wcale nie tak mało głosów napawają optymizmem :)

Nie jest to pocieszające, fakt. Ale z drugiej strony uczucie, że należysz do czegoś tak wyjątkowego i kameralnego rozgrzewa od środka. Ktoś, kto lubi różnego rodzaju fanaberie może podjąć się próby wskrzeszenia Hannibala. Trochę to mało prawdopodobne, nic nie poradzimy. Hannibal kiedyś zostanie należycie doceniony, musi się tylko zestarzeć.

Gadanie Fullera. Nie przejmowałabym się tym zbytnio, choć przyznaję, że ja też poczułam lekkie ukłucie pod żebrami, kiedy to przeczytałam. Nie widzi mi się taki scenariusz, Murder Husbands musi zaistnieć. W mniejszym lub większym stopniu, ale musi. Hannigram jest osią tego serialu, głównym wątkiem, bez którego to wszystko nie ma sensu. Nie powiem, że nie chciałabym zobaczyć młodego Il Mostro grasującego we Florencji, ale wolałabym żeby zaserwowano nam to w formie retrospekcji. Hannibal mógłby opowiadać Willowi o swojej przeszłości. Wtedy to by nawet pasowało. A może Clarice pojawiła się w przeszłości Lectera? Może poznał ją w młodości? Może będzie ona tylko wspomnieniem w głowie Hannibala?

Tak, dobrze ci idzie, pocieszaj mnie dalej, bo wpadłam w czarną dziurę odnośnie serialu

Hannibal opowiadały Willowi o Clarice i o łączącej ich relacji, o ich wspólnych przeżyciach. Głośno zastanawiałby się nad tym, co tak naprawdę do niej czuł i za kogo ja uważał, kim była w jego życiu, jakie zajmowała miejsce i czy dostał jej się osobny pokój w jego pałacu pamięci. A Will? Will słuchałby tych opowieści w milczeniu i stawałby się coraz bardziej zazdrosny. Hannibal coraz częściej wspominałby Clarice, a Graham starałby się wybić mu te myśli z głowy. W końcu byłby tak zdesperowany, że rzuciłby się na niego i zaczął zdzierać z niego ciuchy mówiąc, że należy tylko do niego i tylko o nim może tak myśleć.

No,wreszcie jakaś konkretna akcja :D
Nie miałabym nic przeciwko temu,by od takiej sceny
rozpoczął się 4 sezon *.*

Hannibal byłby taki oszołomiony i potulny jak baranek. Will robiły z nim, co tylko by zechciał. Podarłby mu koszulę, oderwał guziki, byłby władczy i ostry. Hannibal podziwiałby ten widok i nadawał się cudowną chwilą. Potem przejąłby pałeczkę. Zrzuciłby z siebie Grahama, a potem... xD

Napawał* słownik w telefonie.

O MÓJ BOŻE

Mam nadzieję, że humorek się poprawił ;)

Zdecydowanie :D dzięki! Myślę, że prawdziwie zazdrosny Will wykonałby taką akcję (i nie mam na myśli wiecie czego), że Hannibal kompletnie oszołomiony tkwiłby w podziwie i stuporze przez parę dni, później biegał za nim niczym wierny psiak, patrząc oczami pełnymi podziwu i uwielbienia, nie dostrzegając nikogo innego, nie myśląc o nikim innym i nie mówiąc o nikim innym. Will zdolny jest do wielkich i zaskakujących rzeczy.

Zgadzam się. Will jest zdolny do wszystkiego, jego nieprzewidywalność nie zna granic. Hannibalowi się to podoba. Niepewność napędza jego krwiobieg. Jest trudno i boleśnie, jest żal, strach i smutek. Ale Hannibal lubi polować na Willa. A Will lubi być zwierzyną. Ciągle to robią. Ciągle krążą wokół siebie, czają się, wymijają, zderzają, odpychają.

PŁACZĘ

Biedactwo, już dobrze...

Nie, bo przeczytałam jeszcze "Hannibal lubi polować na Willa. A Will lubi być zwierzyną". So. Many. Feels. Już nic nie mów. ;-;

Naprawdę? Naprawdę mam nic nie mówić? ;p

Fu.ck. YOu goddamn manipulator. After everything you've done, I still ignore the worst (the best???) in you.

Teraz to ty mnie rozwaliłaś. Dziękuję Ci. Naprawdę dziękuję. Kocham to. Ponad wszystko. Mam nadzieję, że będziesz ignorować nadal.

Hell yes. No pewnie, że będę. <3

Even-steven ;D
To dobrze.

*teraz jakieś erotyczne obmywanie ran powinno być*
A mutually unspoken pact of ignoring the worst in one another in order to continue enjoying the best.

Obtarte dłonie, gorąca woda barwiąca się na czerwono, miękki bandaż, delikatność i to niewypowiedziane coś zawieszone nad głowami dwóch osób, mieszające się z dusznym powietrzem.

I'm done.

Chrzest, obietnica, zapach krwi, nowy początek i cicha prośba, "zostań ze mną (umrzesz beze mnie) (ja umrę bez ciebie)"

I'm more done with you.

Szkarłatne piękno, niezdrowe uzależnienie, morze najgłębszych i najsilniejszych emocji, ciche porozumienie, akceptacja, cudowna przemiana. Cały wszechświat stoi otworem, nie ma barier, wystarczy zrobić krok naprzód.

Honestly, powinnyśmy startować w bitwach raperów. Tfu, poetów. Jest coś takiego? Przerzucanie się poetyckimi wersami dopóki któraś nie wymięknie? xD

Nie wiem czy istnieje coś takiego, ale ja w to wchodzę. Zero sprzeciwu. Dobrze nam idzie. Jesteśmy straszne. xD

Fight me, you talented Hannigram trash.

Co do restartu to myślałam, że Bryan mówił tu o pewnej inwersji w relacji Willa i Hannibala. Odwróceniu dynamiki, przynajmniej w pewnym stopniu. Co znaczy tyle, że Willa jako bezbronnej owieczki już raczej nie zobaczymy, a przemiana Hannibala też trwa. Nie martwię się o Willa, bo, jak mówiły dziewczyny, Bryan żyje Hannigramem i włożył mnóstwo pracy w kreowanie postaci Grahama. O przyszłość serialu może nie jestem zupełnie spokojna, ale świadoma, że jeszcze jest nadzieja. Nie martwmy się na zapas. Wszyscy jeszcze walczą.

Zaczynają od nowa z równych pozycji?

Tak i Will zaczyna dominować. To znaczy już zaczął, ale przyzwyczaja się do tego, że to do niego teraz należy ostatnie słowo.

Powiem tyle - biedny Hannibal.

Chociaż może i nie. Will go kocha, więc może nie przekroczy pewnej granicy, ale ciekawa jestem, ile zniesie Hannibal i jak zniesie nową dla siebie sytuację. Co za sprytny chłopak, tylko popatrzcie, Hanni dostrzegł to szybciej niż my, a na pewno szybciej niż ja ;)

Wydaję mi się, że już o tym rozmawiałyśmy. Nie wiem, czy na forum czy w wiadomościach prywatnych, ale gdzieś na pewno.
Masz rację, Ethi. To boleśnie piękna, romantyczna i wzruszająca wizja. Mogliby na siebie patrzeć, rozmawiać ze sobą po całych dniach, knuć plany dotyczące ucieczki, doprowadzać Chiltona do szału... tylko jednego by im brakowało. Jak myślicie, czy usychaliby z tęsknoty za wzajemnym dotykiem? Czy dotykaliby się przez szybę, czy kładliby dłonie w tym samym miejscu, stykali się czołami, siedzieli w kątach swych cel i wspominali chwile, kiedy byli wolni, kiedy mogli robić wszystko to, na co mieli ochotę. Will mógłby wyobrażać sobie jak dłonie Hannibala wędrują po jego ciele i zatrzymują się na moment, kiedy napotykają na swojej drodze blizny. Tak spragnieni swego zapachu, dotyku zrobiliby wszystko, aby znowu móc poczuć znajomy aromat, kojący i jednocześnie obezwładniający dotyk.

Z jednej strony to rzeczywiście cudowna wizja,z drugiej jednak to dla mnie dość sadystyczny scenariusz. Już podczas oglądania Willa i Hannibala po dwóch stronach szyby w 3 sezonie,z ledwością trzymałam się w jednym kawałku.
To byłoby piękne i okrutne zarazem. Mają to,czego chcieli. Są razem,ale jednocześnie rozdzieleni. Nieludzko siebie pragną,złaknieni dotyku,głodni bliskości,nienasyceni sobą,ale nic nie mogą z tym zrobić. Bezradność i emocjonalny ból byłyby dla nich obezwładniające,ale mogłyby wyzwolić ogromny gniew,który pomógłby przerwać tę barbarzyńską sytuację.

To wyzwoliłoby w nich wielkie emocje, a ja bardzo chciałabym je zobaczyć. Ogromne wyzwanie dla Madsa i Hugh, z którym zapewne poradziliby sobie doskonale. Hannibal i Will byliby tak spragnieni siebie nawzajem, że skręcałoby ich od środka. Tęsknota wyzierająca z ich oczu, kiedy na siebie patrzą... to jest bolesne, owszem, ale jest też piękne. Ostatecznie i tak by uciekli, a potem może nawet zginęliby razem. Ale to nie jest już takie ważne. Ważne jest to, aby byli szczęśliwi i niczego nie żałowali.

Co? Hannibal znowu za kratkami??? Niedorzeczny pomysł. Wszyscy oczekują,że Bryan zacznie z wysokiego C, a on chce serwować odgrzewane kotlety. Podejrzewałam go o większą inwencję. Nieładnie,panie Fuller :(
Może przerwa od "Hannibala" dobrze mu zrobi i takie głupstwa wywietrzeją mu z głowy.
Natomiast nie skreślałabym tak zupełnie Clarice,pod warunkiem,że nie zaangażuje się w żadną emocjonalną relację z Willem czy Hannibalem. Jednak umiejętnie poprowadzona może okazać się powiewem świeżości,przeciwwagą dla silnych,
męskich charakterów w tym serialu.

Znów jesteśmy na głównej xD Zawładniemy tą galaktyką!

Eh. Nie wiem cieszyć się czy płakać. Fakt, na Hannibalu trochę naspamowałyśmy :D Osobiście wolę gdzieś się zaszyć w fajnym gronie, z dala od głównych stron, ale cóż zrobić...

Ech i znowu te suknie wieczorowe mam wyciągać...
Bale, pokazy, czerwone dywany...

Suknię albo karmę dla jakiegoś smutnego trolla :D Tak na wszelki wypadek. To ja też wyciągnę jakąś kiecke z szafy i otrzepię z moli i z pajęczyn a co nie będę gorsza :P

Te twoje tresowane pająki mieszkają w sukienkach ? xD
Ja na moje to sobie chyba takie jelenia wyszyje... cekinami. A co, niech będzie kiczowato.
Chciałam napisać że wylądowałabym wtedy na pudelku ale w kontekście Hannibala, tudzież miłości Willa do czworonogów - dziwnie by to zabrzmiało.

Moje pająki są jak koty, wszędzie ich pełno :) O. Motyw jelonka będzie jak najbardziej na miejscu. Opanowałam haft krzyżykowy, też sobie strzelę.. jeśli akurat nie przyszyję palca do materiału :D

Haha, co do kotów to tak. ;p

Albo kocią łapę xd

Nie pozostaje mi nic innego jak zajrzeć w ciemne odmęty mej szafy i wygrzebać z niej jakąś dawno zapomnianą suknię. ;p

Ale wiecie co? To, że jesteśmy na głównej oznacza, że ludzie nadal nas czytają. Po takim czasie - bo od premiery ostatniego odcinka minął już miesiąc - nadal ktoś oprócz nas tutaj wchodzi i to czyta. Godne podziwu i trochę przerażające jest to wszystko. A poza tym my też nieźle się trzymamy. Na innych tematach zaczyna być cicho, a u nas? No niekoniecznie. xD

Niedługo dobijemy do tysiąca, więc znowu znikniemy. damy radę pomęczyć się trochę w tych kiecach. ;)

Miłego dnia.