Jestem zachwycony tym serialem. Przede wszystkim, widzę tu nawiązanie do Lema, widze tu dość proste środki przekazu, film jest mocno bezpośredni.
Pokazuje emocje takimi jakie są, głęboko zagłębia sie w w psychikę bohaterów, odzwierciedlenie bytu przeciętnego człowieka - sam obraz potęgowany jest przez islandzki surowy klimat, krajobraz.
Do tego motywem przewodnim wybuch wulkanu i dostosowanie filtrów kamery pod monochromatyczny przygnębiający świat.

Dotarcie do zakamarków ludzkiej psychiki i celu istnienia i samostanowienia jest tutaj w pewnym momencie bardzo dosadne, dodatkowo odnoszę wrażenie, że rosyjska ruletka miała być piekną alegorią życia, pokazującą, jak bardzo się go trzymamy, i jak z pozoru wydaje się być ono indeterministyczne.

Ukazanie dramatu Gísliego, oraz tego jak postrzega swoje zwycięstwo - jako porażkę, świetnie to ukazuje, że ludzie bardzo często widzą winę i porażkę tam gdzie należy zobaczyć własny triumf.

Zdecydowanie jeden z najlepszych psychologicznych thrillerów ostatnich lat.