Mam podobne odczucia. Kiedyś ten serial uwielbiałam ponad wszystko. Postać Magdy była dla mnie czymś ważnym. Dziś jestem ponownie po 1 sezonie i mimo muzyki, która do mnie trafia i przepięknych scen widoków ukochanej Warszawy z 2005 roku, kolejnych sezonów już nie ruszam, czuję się rozczarowana postacią Magdy i jej dziecinnym zachowaniem. Zapewne jest różnica gdy serial ogląda się mając 17 lat i 30 ale nie chce tego psuć, może niesłusznie ale nie chce. Pozdrawiam :)

W tym miesiącu obejrzałam Magdę M pierwszy raz w życiu. Mając właśnie 30 lat, będąc w jej wieku i... Nie rozumiem tych zachwytów, pierwszy sezon jeszcze miał sens, ale reszta? Magda zachowywała się jak dziecko, wiecznie obrażona, spłakana, zła na świat i ludzi, którzy skakali wokół niej. Stale było mi żal Agaty, bo każda próba przebicia się przez mur zbudowany z żalu Magdy, kończyła się stawianiem jej do pionu i uświadamianiem, że nie jest najważniejsza. Byłam pewna, że w 4 sezonie będzie zgoda, wszystko się wyjaśni, a przez 10 odcinków nie wydarzyło się nic ciekawego, nie wspominając o zakończeniu niczym z Jamesa Bonda XD Aaa i jeszcze nienawidziłam Waligóry! Jak mógł zakazać Karolinie pracować, dziś by to nie przeszło!

probowalam ogladac ten serial ok. rok temu, ale niestety, glowna bohaterka tak mne irytowala, ze odpadlam po kilku docinkach ;D wieczny nafoszona, egoistyczna, sama stwarzajaca sobie problemy... nie, ne, nie.