Repertuar kina Kino Iluzjon

Przez lata rodzina złożona z rodziców i czwórki dzieci cieszyła się samowystarczalnym życiem na norweskiej farmie, z dala od zgiełku miasta, w harmonii z naturą. Niespodziewana tragedia wywróciła ich życie do góry nogami. Współczucie, które okazują sobie nawzajem, rozciąga się również na zwierzęta, dom i otaczającą naturę. Prywatne zdjęcia i domowe materiały wideo wplecione w narrację filmu akcentują psychologiczny wymiar upływu czasu. Film stawia pytanie o to, jak kierować sobą i rodziną w czasach smutku. Akcentuje potrzebę zaakceptowania zmiany i znalezienia nowej drogi życia. Gdy decydujesz się na życie z dala od społeczeństwa, musisz być przygotowany na możliwe wygnanie z raju.

Trzydzieści lat po przypadkowym spotkaniu 75-letnia dziś Maggie Barret i 84-letni Joel Mayerowitz nadal są w sobie bardzo zakochani. Natomiast ich związek nie jest pozbawiony komplikacji. Urodzony w nowojorskim Bronksie Meyerowitz to światowej sławy fotograf, mający na swoim koncie ważne wystawy i 40 książek. Urodzona w Wielkiej Brytanii Barrett to utalentowana, ale mniej rozpoznawalna artystka i pisarka. W ich związku pojawia się zgrzyt, który daje o sobie znać, gdy Maggie upada i łamie nogę, a Joel musi się nią opiekować. U schyłku życia każde z nich ma za sobą długi i dramatyczny bagaż doświadczeń, a trudne elementy wspólnego życia prowokują ich do znalezienia wewnętrznego spokoju, póki mają na to jeszcze czas. Film jest głęboko poruszającym obrazem o życiu, tworzeniu i miłości. Życie, śmierć i nadawanie sensu to sedno tego pięknego i zabawnego filmu o starzejącej się parze artystów.

Dokument przedstawia postać znanego duńskiego badacza, który porzuca rodzinę i prestiżową pracę, aby zostać buddyjskim mnichem na Sri Lance.

Medytacyjny, jeśli nie immersyjny, obraz przyrody wschodnich Himalajów. Piękne zdjęcia i przeszywający dźwięk bardzo szybko przenoszą nas z sali kinowej w głąb górskiej puszczy. Tam naukowczyni Mansee Mungi bada tytułowe nocne istoty. Na początku wydaje nam się, że słyszymy krople deszczu, uderzające o mocno oświetloną plandekę, którą co noc Mansee i jej asystenci rozstawiają w himalajskich lasach. Po chwili zdajemy sobie sprawę, że to nie deszcz lecz ćmy. Takich niezwykłych, zaskakujących obserwacji przyrody jest w filmie wiele. Mansee bada ćmę jastrzębią, a dokładnie jej występowanie na różnych wysokościach, aby na tej podstawie przewidzieć wpływ zmian klimatycznych na ziemską bioróżnorodność. Jak odróżnić ją od setek rodzajów innych ciem, które przylatują na oświetloną plandekę podczas ciemnej nocy? Bicki, asystent bohaterki, nie interesował się ćmami, ale gdy dostał tę pracę, z ciekawością zaczął śledzić świat tych nocnych istot i ich zwyczaje. W filmie nie pada dużo słów, co pozwala na głębokie zanurzenie się w fascynujący nocny świat, a także na zrozumienie misji nauki, którą symbolizuje zawsze skupiona i precyzyjna Mungi.

Prawdziwa historia Wandy Rutkiewicz, pierwszej kobiety świata i pierwszej osoby z Polski na najwyższych szczytach ziemi – opowiedziana przez nią samą. Wanda bez zaproszenia wkroczyła w męski świat wypraw wysokogórskich i zapłaciła za to najwyższą cenę. Reżyserka filmu, która sama jest alpinistką, wyrusza w Himalaje śladami Wandy. Wskazówką do poszukiwań jest audio-pamiętnik bohaterki znaleziony wśród sterty materiałów archiwalnych. Wanda zaginęła 30 lat temu. Jej ciało nigdy nie zostało odnalezione. Niektórzy twierdzą, że została w klasztorze buddyjskim. Film eksploruje jej życie i tajemnicę z udziałem znanych wspinaczy: Reinholda Messnera, Krzysztofa Wielickiego i Carlosa Carsolio, a także bliskich jej kobiet: siostry Janiny Fies i menadżerki Marion Feik.

Niezwykle stylowy film dokumentalny, opowiadający o kultowej irlandzkiej artystce i architektce Eileen Gray. Zbudowała swój modernistyczny dom marzeń na Lazurowym Wybrzeżu, a następnie została przyćmiona przez Le Corbusiera. Gray miała wybitny talent do projektowania. Stworzyła jedne z najbardziej kultowych mebli XX wieku. Jej dom był równocześnie dziełem sztuki, z widokiem na skąpane w słońcu Morze Śródziemne. Miejsce nosiło nazwę E.1027, co było tajemniczym skrótem imion Gray i jej kochanka - rumuńskiego architekta Jeana Badovici. Kiedy jednak Le Corbusier dowiedział się o tym projekcie, popadł w obsesję. Pokrył ściany domu muralami i opublikował ich zdjęcia. Gray potraktowała jego murale jako wandalizm i zażądała zadośćuczynienia. Le Corbusier zignorował jej życzenia i zamiast tego wybudował swój słynny Cabanon - bezpośrednio za E.1027, który do dziś dominuje w tym miejscu. Film rekonstruuje dramatyczną historię Gray i jej domu. To oszałamiająco piękna opowieść o sile kobiecej ekspresji i męskiej chęci kontrolowania jej. Genialna artystka musiała spędzić życie w cieniu swoich kolegów.

Barbara ma 25 lat i mieszka w Akrze, stolicy Ghany. Jest charyzmatyczna i pewna siebie, jednak jej odwaga znika, gdy wieje harmattan, duszący wiatr znad Sahary. Wraz z wiatrem powracają obrazy z przeszłości. Jako ośmioletnia dziewczynka, podzieliła los tysięcy dzieci oddanych do niewolniczej pracy przez własnych rodziców. Pomimo gniewu na to, co ją spotkało, Barbara wspiera swoich krewnych. Pewnego dnia jedzie do rodziców, żeby im pomóc. Zanim to się stanie, musi im zadać pytania, o których myślała przez całe swoje dorosłe życie.

Film rozpoczyna się hollywoodzką kroniką filmową z 31 października 1925 roku, przedstawiającą "Intymne spojrzenie na ulubioną gwiazdę: Maxa Lindera". Max ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć. Jest światowej sławy bogatą gwiazdą filmową. Jest żonaty z bardzo młodą i piękną kobietą, z którą wychowuje 18-miesięczną córkę. Następnego dnia - 1 listopada 1925 roku - świat nagle dowiaduje się, że Max Linder i jego żona, Ninette Peters, popełnili samobójstwo. Zaczynając od policyjnego śledztwa, film bada, co mogło skłonić aktora do tak tragicznego kroku.

Filmowy portret Ricardo Cavallo - argentyńskiego malarza, który od 1976 roku mieszka we Francji. Cavallo jest pustelnikiem o ascetycznym temperamencie, zafascynowanym historią rzeźby i malarstwa, przede wszystkim Velásquezem. To osobowość pełna pasji, a zarazem skromny rzemieślnik eksplorujący krajobraz bretańskiego regionu Finistère i obserwujący zmianę lokalnych przypływów i odpływów. To również – od 40 lat - przyjaciel reżysera filmu Barbeta Schroedera (wybitnego reżysera znanego z takich filmów, jak "Wielebny W." czy "Adwokat terroru"), który przez dwa lata cierpliwie i wnikliwie dokumentował jego życie, osobowość i karierę. Cavallo to spadkobierca czasów, w których malowanie wymagało koncentracji, ciszy i ascetycznego życia. Jednak artysta, traktowany przez Schroedera jako "najwyższa forma wcielenia dobra" podlega w tym filmie rekonfiguracji. Poświęcił życie malarstwu i chociaż wie, że ten film jest o nim, unika bycia w centrum uwagi. Reżyser zabiera nas więc bardziej w podróż przez historię sztuki, której dzieła fascynują nie tylko pięknem, ale także siłą oddziaływania. To również pochwała osobowości niezwykłego człowieka, który z prostotą i pokorą całkowicie zaangażował się w swoją twórczość i potrafi przekazać swoją pasję kolejnym pokoleniom.

3 marca 2022 roku rosyjskie oddziały weszły do miejscowości Jahidne w północnej Ukrainie. Następnego dnia żołnierze ulokowali wszystkich 341 mieszkańców, w tym 77 dzieci, w piwnicy szkoły. Pozostali tam przez 26 dni. Gdy reżyser zaczął kręcić film, mieszkańcy - już ponad rok po wyzwoleniu - różnie radzili sobie z traumą. Olga pisała pamiętnik w piwnicy i teraz chce wydać go jako opowiadanie. Gdy osobiste historie mieszkańców stają się powoli kolektywną pamięcią i zatracają się detale, to pamiętnik Olgi - napisany z chronologiczną precyzją - staje się prawdziwym świadectwem historii. Każdy ma swój sposób na opowiedzenie historii z piwnicy, ale również na dalsze życie, dane im jako druga szansa. Film dokumentuje codzienność Jahidne zatopioną w zieleni, jakby na przekór wojnie i traumie. Wspólna historia małej społeczności w piwnicy staje się laboratorium pamięci wojny.

Anne jest aktorką i reżyserką, która cierpi, bo właśnie rozstała się z mężem. Pracuje nad teatralną adaptacją "W matni" Emila Zoli, w której gra rolę Gervaise. Z kolei Ben to bezrobotny aktor, który jest jej przyjacielem. Darzy ją uczuciem, ale ona nie chce spotykać się z mężczyznami. Prosi Bena, by zagrał w jej przedstawieniu. Kiedy oboje czytają scenariusz, pracują nad postaciami i rozpoczynają próby, rzeczywistość miesza się z fikcją i wydaje się, że para odtwarza w życiu każdy etap historii granych przez siebie postaci, aż do katastrofalnego zakończenia. Eksperymentalne i szczegółowo sfilmowane sceny dają wgląd w stale zmieniające się równoległe światy, pomiędzy którymi poruszają się Anne i jej postać Gervaise. Fascynująca gra rzeczywistości z fikcją prowadzi do ciągłego napięcia: czy intymne sceny, które odgrywa z Benem, są prawdziwe, czy stanowią część przedstawienia? A wybuchy złości, kłótnie i łzy? Dzięki stylistyce cinéma-vérité film wnikliwie rejestruje proces twórczy bohaterów. Zadaje pytanie o role, jakie sami odgrywamy w życiu. Za pośrednictwem dokumentalnej formy kwestionuje intymność, dramat, pasję, pracę i miłość, pokazując jednocześnie najbardziej żywe, ponadczasowe i uniwersalne aspekty życia.

W głębi brazylijskich faweli tajna społeczność mężczyzn planuje kolejną nielegalną akcję. To "baloeiros" - konstruktorzy balonów. Silni, wytatuowani mężczyźni uwielbiają widok unoszących się na niebie balonów. Spędzają lata na sklejaniu kolorowych bibułek, z których tworzą aerostaty wielkości bloków mieszkalnych. Różne grupy baloeiro rywalizują ze sobą o to, kto stworzy najpiękniejsze, największe i najbardziej spektakularne balony, które mają niezwykłe kolory i przedstawiają różne postaci jak 2Pac czy Pelé. Młoda, duńsko-hiszpańska reżyserka Sissel Morell Dargis przez kilka lat zdobywała zaufanie brazylijskich grup baloniarzy i na tej podstawie stworzyła dokumentalny film akcji, pełen pościgów samochodowych, i scen w potajemnych warsztatach. Na baloeiros poluje policja i łowcy nagród, gdyż władze uważają ich za niebezpiecznych przestępców. Tymczasem baloniarze są podobni do ulicznych artystów, a działając z ukrycia, przynoszą radość lokalnej społeczności.

Małgorzata jako świadek napadu pomaga milicji w poszukiwaniu mordercy.

Dokumentalny portret dziesięciu greckich drag queens o różnej ekspresji płciowej i seksualności, które wychodzą na ulice Aten, aby kwestionować, problematyzować i podważać obowiązujące społeczne normy i ograniczenia. Dekonstruują płeć, nacjonalizm, a także pojęcia przynależności i tożsamości. Wcielając się w barwne osobowości, wzywają do sprawiedliwości społecznej. Mierzą się z brutalnością policji, transfobią, konserwatyzmem, patriarchatem, rasizmem i seksizmem greckiego społeczeństwa.

Funky Town to ostatnia oaza dla wolnych duchów w Chengdu. Zbiera się tu queerowa społeczność: DJ-e, skejci, artyści wszelkiej maści, aby w rejwowym tańcu zapomnieć o udrękach dnia. To się jednak wkrótce zmieni, bo budowa linii kolejowej wymusi zburzenie budynku, w którym mieści się klub. Ten efektowny wizualnie film przedstawia alternatywną młodzież w wielkim chińskim mieście, która poprzez przyjaźń, miłość, taniec, alkohol i narkotyki próbuje zapomnieć o swoich rozterkach i szuka ocalenia w szalonym clubbingu tak, jakby każdy weekend był ich ostatnim. Gdy wstaje dzień, trzeba znów zmierzyć się z tym, co przywiodło ich do Funky Town.