Powiem szczerze, że zmiany w rozgrywce w stosunku do poprzedniczek bardzo mnie
odrzuciły od tytułu. To, co najbardziej lubiłem w Daggerfallu, Morrowindzie i Oblivionie
to
nieograniczony niczym rozwój postaci, w każdej umiejętności mogliśmy się stać
absolutnym mistrzem.

W Skyrimie trzeba dokonywać wyborów i rezygnować z jednych skilli zupełnie na rzecz
innych, bardzo to irytujące.


Jednak całe szczęście są kody i mody usuwające tę niedogodność, ma to jednak tę
wadę, że gra robi się zbyt łatwa.

Doskonałym rozwiązaniem jest granie na maksymalnym poziomie trudności z
nieograniczoną liczbą perków do wydania! Przyjemność z gry wzrasta o 300%!

Jest to dosłowne od zera do bohatera, a pojedynki ze stworami dostarczają masy
adrenaliny i wymagają starannych przygotowań i strategii *.*

Na niskich levelach gra praktycznie polega na spier*alaniu przed wszystkim co się
rusza i wyszukiwaniu co słabszych przeciwników do nabicia skilli.

Pojedynki ze smokami i gigantami to prawdziwe wyzwanie, trwają nawet do kilkunastu
minut! A magowie są w stanie nas sprzątnąć dwoma spellami w ciągu kilku sekund.

Niestety, nawet grając i w ten sposób, po jakimś czasie wszystko i tak robi się
banalnie
proste, ale do 40 poziomu gra daje dużo frajdy.