film jak film,
wiadomo, trwa 100 minut. Książka 17 godzin. Cieszę się, że uważasz pierwowzór literacki za lepszy, ale film też nie jest zły. Baltasarowi należą się brawa za reżyserię, a Hallgimurowi za to, że zgodził się nie ingerować specjalnie w scenariusz. Myślę, że film i książka to są dwie zupełnie inne wartości. I myślę, że i film i książka kreślą bardzo prawdziwy obraz weekendowych galer Islandczyków. Z młodości (lata 70-e) pamiętam jeszcze smak Wyborowej zmieszanej z colą, wypijanej z kumplami na imprezach przy Sólvallagata, lub pijane festyny z okazji Święta Narodowego Islandii. Z nieco późniejszego okresu (lata 90-e) - przetłoczone knajpy, Bar K, 22, Duus, lejące się po stolikach piwsko, rozpasany 101, czyli Sodomę i Gomorę - Reykjavik. Nie mogłem nie przetłumaczyć książki. Ale film naprawdę nie jest ani trochę gorszy... A w ogóle, to wpadnij kiedyś do Reykjaviku, który w weekendy nawet poza 101 huczy rozpasaniem.