No proszę, prymitywną kopulację na ekranie można ubrać w lirykę słowną i doszukiwać się w tym oddechu zamierzchłych filozofów. Gratulacje:-)
Twórcy powinni się radować: wystarczy nakręcić pornosa, ale, co ważne, poprzeplatać go występami jakichś szarpidrutów (ale mogą być też występy poetów, czy graficiarzy) i już film nabiera artystycznej głębi, ba, nawet jakomś nagrodem idzie otrzymać i politycznie poprawnych "koneserów" kina garść pochwały. Co do głębi: na pewno głęboko już się dokonał upadek cywilizacji łacińskiej, a tacy reżyserzy kładą w tej pracy swoją cegiełkę postępu oraz doskonale wiedzą, skąd dzisiaj wieje wiatr historii i na jakie filmy, na jaką sztukę jest zapotrzebowanie i na czym może zarobić byle filmowy chałturnik. Natomiast nie dziwują mnie tutejsze komentarze wyrażające szacunek dla tej produkcji i doszukujące się w tym chęci pokazania widzowi jakiejkolwiek miłości (!). Bo to jest typowe, nie tylko na Filmweb, że są dwie grupy: pierwsza, co rozbiera zwykłego pornola, w dodatku puszczanego w kinach dla szerokiej widowni, na części pierwsze i go usiłuje analizować, doszukiwać głębi, bo nie wypada zaprezentować się jako wstecznik odbiegający od obowiązujących dzisiaj co prawda kloacznych, dewiacyjnych norm, ale za to unijnych (podkręcanie kompleksu Polaków wobec Zachodu cały czas trwa), albo co gorsza zasugerować współpisaczom, że się jest zacofanym katolem, bądź moherem. Druga zaś grupa wydaje się bardziej odważna, uczciwa wobec innych użytkowników portalu, ale przede wszystkim wobec samych siebie.
Co do tej odwagi: w ciekawostkach znajdujemy:
"Prasa nazwała "Nine Songs" najodważniejszym filmem w historii brytyjskiego kina"
Czyli to "odwaga" tego, co się pokazuje publicznie w kinach zdaje się być teraz kryterium oceny danego filmu. Strach pomyśleć, co nas czeka, gdy widzowie z postępowej Europy poczują znużenie "Dziewięcioma piosenkami". Kazirodztwo, jak pragnął tego niejaki Hartman? Zakonnicy z księdzem? A może, o, to by było dobre i wyjątkowo odważne, oscarowo odważne: seks grupowy nowojorskich chasydów ze zwierzętami?

Też jestem zadziwiony jak mocno odchodzimy od pryncypiów w sztuce wysokiej. Wystarczy że taki uznany reżyser jak Trier nakręci porno (Nimfomanka), a już trzeba klaskać , że to głęboki dramat, ważny film itp. Zdumiewająco mało ludzi potrafi powiedzieć bardzo prostą rzecz: "Król jest nagi", pornografia to pornografia i to że krytyk powie inaczej tego nie zmieni. Porno dotyczy przeżyć biologicznych (orgazm) a nie duchowych (katharsis) - dlatego sztuką być nie może, jeżeli ma to mieć w ogóle jakikolwiek sens.