A mi druga część podobała się "o niebo" bardziej. MOże dlatego, że oglądałam ją z koleżankami w kinie podczas 18-ki siostry? I że w ogóle była fajna atmosfera zimowej, nocnej w-wy? NIe wiem. W każdym razie na Bridget 2 zwijałam się ze śmiechu do bólu:). To jedna z śmieszniejszych komedii romantycznych jakie widziałam (nie mówiąc o tych starych, na prawdę śmiesznych komediach, ale one nie były romantyczne na ogół:D). POdczas gdy pierwsza część to, wg mnie, zwykła, tkliwa komedyjka jakich wiele. Miejscami nawet mocno nudnawa. Zgodzę się natomiast w jednej sprawie... Bridget w pierwszej części była słodko pulchna(nawet śliczna), podczas gdy w drugiej rzeczywiście trochę "odstraszała".

Dla mnie druga część – zarówno film jak książka – nie jest może cieniem pierwszej, ponieważ byłoby to zbyt mocne słowo, ale nie ma już jej oryginalnego smaku. Nie przeczę, momentami jest dość zabawna, ale mnie zdecydowanie większej radochy dostarczyły „Dzienniki”. W drugiej, poza epizodem więziennym, nie ma niczego, czego nie byłoby w pierwszej. Te same rozterki, ciągłe pakowanie się w kłopoty z tą samą uroczą, ale i krótkowzroczną brawurą, piękniejsza „rywalka”, dziwaczne pomysły mamusi, a nawet walka pomiędzy Markiem i Danielem, znów rozpoczęta przez tego pierwszego. Wszystko to może bawić i po raz drugi, ale ja wolę mniej puszystą Bridget i pierwszy etap znajomości z Markiem, który polubił ją „taką, jaka jest”, nawet gdy paraduje w kostiumie króliczka i „wygłupia się” na antenie ;-)