Najtrudniej jest chyba pisać recenzje do filmów przeciętnych. Bo jeśli obejrzymy arcydzieło, to możemy się rozpływać nad każdą minutą i wychwalać ją pod niebiosa. Gdy obejrzymy słaby obraz, możemy się nad nim trochę "poznęcać" wypisując długą listę tego co nam się w nim nie podobało. Jednak co napisać o filmie, który ani grzeje, ani ziębi?

"Choć goni nas czas" jest niestety takim filmem. Niby dramat - ale zdecydowanie za mało w nim poważnych przemyśleń na temat życia i śmierci, niby komedia - ale za mało w niej śmiesznych scen i zabawnych dialogów. Pomysł był świetny, niestety zawiodło wykonanie, a w szczególności niezbyt dobrze napisany scenariusz. Całe szczęście twórcy postarali się o dwie gwiazdy w obsadzie czyli jak zawsze rewelacyjnych - Morgana Freemana i Jacka Nicholsona - i tylko dla nich warto obejrzeć ten film, tylko dzięki nim trzyma on jako taki poziom. Jest tu kilka ciepłych scen jak np. ostatnia wizyta w szpitalu, odpoczynek w Egipcie, czy rozmowa z dziewczyną w barze w Hong Kongu. Całość ogląda się trochę jak stare zdjęcia w albumie lub zestaw pocztówek. Fakt, po seansie mamy dobry humor, ale o samym filmie szybko się zapomina…

6/10