Trudno nie podziwiać wyobraźni Burtona. Tworzy z gracją niesamowite światy. Raz wychodzi mu to lepiej ("Ed Wood" - 9-/10, "Gnijąca panna młoda" - 8/10), a raz gorzej ("Sok z żuka" - 6+/10, "Marsjanie atakują" - eee?), jednakże nie sposób mu odmówić gracji, klimatu i stylu. Z "Dużą rybą" wyszło różnie. Jest to jeden z nielicznych filmów tego reżysera, który odchodzi z mrocznych, cmentarnych klimatów i który jest wręcz ciepły i optymistyczny. Na plus zdecydowanie wychodzi atmosfera, klimat i oryginalność. Świetne są sceny z wiedźmą posiadającą magiczne oko, występem azjatyckich sióstr syjamskich czy w cyrku. Scenografia oraz kostiumy są niesamowite, pogłębiają magię produkcji. Również nic nie można odmówić aktorom, wszystkie role obsadzono dobrymi nazwiskami. W "Dużej rybie" zobaczymy m.in. Ewana McGregora, Alberta Finneya, Helenę Bonham Carter, Danny'ego DeVito, Steve'a Buscemi i Marion Cottilard. Teraz przejdę do gorszych partii filmu. Zbyt umoralniające i banalne przesłanie, rozumiem, że to miała być w pewnym sensie nowoczesna wersja "Czarnoksiężnika z krainy Oz" (i udało się to), ale jednak z takim czymś to nie do mnie. Czasami wkradło się kilka dłużyzn, do tego trudno mi się było wciągnąć w ten film, może przez to, że dzień wcześniej obejrzałem fenomenalne "American Beauty" ;) Do tego chyba jednak wolę Burtona w mroczniejszych klimatach, w filmie znajdziemy dwa takie momenty i naprawdę żal, że nie ma ich więcej, bo są to najlepsze sceny. Z kwestii technicznych - świetna muzyka Danny'ego Elfmana oraz dobre, aczkolwiek nie podwyższające ciśnienia zdjęcia. Mimo wszystko rozumiem jednak tych, którzy całkowicie oddali się magii tego obrazu :) Dla wielbicieli "Amelii" i "Marzyciela". 7+/10