Jeden z ulubionych reżyserów mojego dzieciństwa od pewnego czasu rozczarowuje mnie film za filmem, czy to są powtórki po latach, czy coś oglądanego po raz pierwszy. "Dużej ryby" nie znałam i nie wiem do końca, jak mam ją ocenić. Odniosłam wrażenie, że Tim próbował być rzewny, w taki zły sposób, a to by było niedobrze. A może tylko udawał? (tak by było lepiej). No cóż, nie rozrzewniło mnie to, raczej znudziło (film wydał mi się zdecydowanie za długi i rozlazły). Dużym minusem był Ewan McGregor w roli głównej - nie przepadam za nim, a tym razem był naprawdę fuj, nie strawiłam tej postaci. Ale, pomijając to ogólne ziewanie lub chwilowy niesmak - film ma Momenty i kilka smakowitych szczególików, które mi to wszystko umiliły. Jak na przykład Helena Bonham Carter (kocham). Albo Steve Buscemi (facet, którego po prostu uwielbiam) napadający na bank. Albo Danny DeVito jako (spoiler) wilkołak.
To, co mi się również bardzo podobało: jeden z wątków, na którym opiera się cała historia - główny bohater zobaczył, jak i kiedy umrze, już to wie. Więc teraz jest odważniejszy, niż ktokolwiek. Ja nigdy nie odczuwałam potrzeby zobaczenia swojej całej przyszłości (brrr), ale sam moment śmierci? Jestem na tak! Człowiek przestałby się wtedy przejmować pierdołami.