Zgodzę się, film niezykle ciepły, przyjemny :). Chciałabym tak umieć opowiadać, przedstawiać innym rzeczywistość przez pryzmat wyobraźni, jak Edward Bloom :). Tempo filmu... nie zwracałam na to uwagi, po prostu oglądałam :). Mogłabym tu jeszcze dodać, że to było coś cudownego, że ktoś potrafiłby żyć w taki sposób, tak postrzegać rzeczywistość, a potem umrzeć tak samo, jak żył; że tak powiem... "otoczony" przez swoje opowieści.

Film bajeczny, nie tak mroczny jak pozostałe dzieła genialnego Burtona, ale ma swoisty klimat. Bardzo głęboko przekonowujący i niezwykle ujmujący, aczkolwiek koniec był przewidywujący - odrazu domyśliłam się, że starszy Bloom zamieni się w tytułowego bohatera, ale to nie szkodzi, bo lubię to arcydzieło i jakoś specjalnie błędów się nie doszukuję.