Mimo iż lubię "Dumę i uprzedzenie" z 1995 roku, ta pozostaje moją ulubioną ekranizacją
taj powieści Jane Austen. Może to dlatego, że jestem trochę uprzedzona do starszej
wersji, bo najpierw widziałam nową. "Duma" z 2005 roku to film na zły humor i spokojne
wieczory z gorącą herbatką. :)

Muszę przyznać rację wielbicielom serialu, że Jennifer Ehle lepiej nadaje się do roli
Elisabeth - jej wygląd o wiele bardziej pasuje do Lizzy, a także mojego wyobrażenia o
tamtych czasach. Mimo to bardzo lubię Kierę jako pannę Bennet.

Za to nie zgodzę się z tym, że Colin Firth jest lepszym Darcym. Może to dlatego, że nie
przepadam za nim jakoś specjalnie. Uważam jednak, że Matthew Mcfayden jest
idealnym panem Darcym, lepszego nie może być (uwielbiam go w tej roli ;p).

Co prawda serial oddaje lepiej treść książki, to chyba zresztą oczywiste, zważywszy na
czas trwania jednego i drugiego (swoją drogą jestem świeżo po przeczytaniu książki i
obejrzeniu po raz setny "Dumy" z 2005 r., a także paru fragmentów serialu i jestem
wprost zadziwiona tym, że tam niektóre dialogi są słowo w słowo niemalże takie same,
jak w książce) i jest być może lepszym odzwierciedleniem realiów XIX wieku (ale prawdę
mówiąc, co ja tam mogę wiedzieć ;p), jednak... mam co do filmu cieplejsze uczucia, niż
do serialu.

I oczywiście wielki plus dla "Dumy" z 2005 r. za muzykę i zdjęcia. :)

Błagam, nie mieszajcie mnie z błotem, po prostu wyraziłam swoją opinię (niestety, jak
zauważyłam, podobne wypowiedzi zostają zbesztane przez tych, którzy się z nimi nie
zgadzają choć w najmniejszym stopniu, nie mówię tu o tym konkretnym filmie, czy,
przecież tak często powtarzającym się, temacie), proszę, uszanujcie to, choć wiem, że
moja opinia różni się od opinii wielu osób.