To nie tylko opowieść o relacjach damsko-męskich, lecz przede wszystkim satyra społeczna, która z przymrużeniem oka komentuje współczesne oczekiwania i lęki związane z miłością. Humor bywa subiektywny — jeśli ktoś nie śmiał się na tych samych scenach, co inni, nie znaczy to, że żarty były nietrafione. Postacie pojawiające się „w głowie” bohaterów symbolizują różne emocje i myśli, które przeplatają się w naszych własnych głowach, kiedy stajemy przed trudnymi decyzjami czy próbujemy zrozumieć drugą osobę. A tytuł „Follemente”, wraz z polskim podtytułem, to gra słów, która ma podkreślić szaleństwo i nieprzewidywalność miłosnych relacji. Film nie jest klasyczną komedią romantyczną, ale daje okazję do spojrzenia na związki z innej strony.

Nie kupuje takiej satyry społecznej, bo te treści w filmie do mnie nie trafiały. Ogólnie wszystkie myśli i słowa skupiały się głównie na tym, żeby już na pierwszej randce finalnie wylądować w łóżku, a te różne emocje i myśli o których wspominasz to tylko jedne wielkie atywistyczne podpowiadacze, które kibicują powyższemu. Nie wiem co to ma wspólnego z budowaniem miłości i tym bardziej jaka to była okazja do spojrzenia na związki z innej strony.

W filmie nie chodzi jedynie o sprowadzenie wszystkiego do jednej myśli, czyli chęci pójścia do łóżka. Rozmawiają albo ze sobą, albo w "w głowie", albo pokazują to swoim zachowaniem, ile jest w nich lęku przed odrzuceniem, strachu przed brakiem szczerości w relacji. To pokazuje, że zależy im na czymś więcej niż tylko przelotnej seksualnej przygodzie. Opowiadają o dotychczasowych doświadczeniach w związkach, o swoich rozczarowaniach. Dzięki temu mogą lepiej siebie nawzajem zrozumieć. „Podpowiadacze" są metaforą rozterek, z jakimi mierzy się każdy człowiek w obliczu nowej relacji. Głosy te nie symbolizują chęci szybkiego seksu, ale przede wszystkim pokazują wątpliwości czy rozpoczęcie bliższej relacji z tym mężczyzną, z tą kobietą ma szansę na coś więcej niż "szybki numerek" Dla mnie ich rozmowy pełne są prób zrozumienia drugiej osoby.