No dobra, poniosło mnie z ósemką, dałem 7, ale argumenty, które mnie do tego przekonały, wciąż te same ;).

jestes dupkiem wiesz

Jeden z niewielu filmów współczesnych przedstawiający w sposób jasny (myślałem, że dla wszystkich) pewną problematykę, a ocena 5,8. Film wcale nie jest takich niskich lotów, po prostu widocznie trzeba mieć pewien poziom świadomości żeby go zrozumieć. Coś na kształt "Dzień Świra". Smutne ale prawdziwe.

Dokładnie, zgadzam się z Tobą :). O ironio, wyżej odpowiedział mi jakiś osobnik "wyższej inteligencji", takiej, jaką to przedstawiono w filmie :D.

Wiesz, to ciekawe, bo możliwe, że wcale nie zrozumiałeś filmu :)

Nie chcę mówić, że moja interpretacja jest jedyną słuszną, ale z tego co widzę, w 90% ludzie widzą tylko jedną stronę, tylko jeden problem, a film porusza ich więcej.

Ten film przedstawia oczywiście tytułowe zidioceniu społeczeństwa, ale przemawia głównie właśnie do nas. Nie do idiotów, nie do intelektualnej elity, ale do nas, do przeciętnego zjadacza chleba, do ludzi jak główny bohater - Joe. Widać to na początku, Joe jest przeciętny, jest wręcz wzorem przeciętności, jego największą ambicją jest siedzenie na tyłku w pracy i oglądanie TV. Jest idiotą? Nie. Ale jedyne co robi ze swoim czasem to zarabianie i rozrywka. Fakt, poświęcił trochę czasu na naukę, dostał się do wojska, ale teraz ma dosłownie wszystko w dupie. Żyje mu się dobrze.
"Podążaj, zajdź z drogi lub prowadź". On wybiera opcję numer 2, do czego sam się przyznaje. Widząc w przyszłości zepsucie społeczeństwa, choć jawnie mówią mu, że jest najinteligentniejszą osobą na Ziemi, ciągle jakoś nie ma wielkich ambicji, chce tylko wrócić do domu, gdzie był przeciętniakiem i żyć swoim nudnym przeciętnym, ale przecież spokojnym, do którego już przywykł życiem.
Zostaje jednak siłą zaprzęgnięty do urzędu, jednak zamiast próbować coś wymyślić zaczyna mówić "ale ja przecież tego nie umiem", nawet nie próbując. Dostaje się na pole badając uprawy i co wybiera? Ucieczkę, schodzi z drogi ponownie :) Chociaż jak można było zauważyć parę minut później, problem nie był aż tak trudny do rozwiązania i nasz bohater był do tego zdolny. Joe nawet dochodzi w pewnej chwili do refleksji "Może świat jest taki jaki jest, przez ludzi takich jak ja?", ale przesłanie jest trochę przyćmione przez przytłaczające głosy w filmie "ale z wszystkich wokół idioci, dobrze że ja takim nie jestem", co mówi nawet zwykła dziwka, postać Rity ciągle obawiająca się swojego alfonsa...

Rzeczywiście, o tym nie pomyślałem. Większość nad idzie na łatwizne w życiu codziennym.