Od strony technicznej ten film jest idealny. Nie wiem, czy dałoby się go pod tym względem zrobić lepiej. Czerń i biel nie są mdłe, a kontrastowe, bardzo wyraziste. Sylwetki i twarze aktorów pięknie odznaczają się z tła, będąc tak nierównomiernie oświetlone. Nastrój buduje też lekkie ziarno.

Jeżeli chodzi o inne kwestie, to mam lekko mieszane uczucia. Gra aktorska jest na bardzo wysokim poziomie, choć według mnie ze wskazaniem na Zendayę – to, jak udaje różne akcenty, nakłada maskę, by po chwili ją zdjąć, jest naprawdę imponujące. Super nawiązanie do Spike’a Lee, z którym Washington pracował i bardzo dobrze wykreowana postać Marie, która ewidentnie i nieprzypadkowo nawiązuje do Rue z serialu „Euforia”.

Główny problem polega moim zdaniem na tym, że te 10-15 minut spokojnie można by było uciąć i film by na tym zyskał. Bo wydaje mi się, że akurat wtedy to „powielanie” treści by zostało zniwelowane. Może tych punktów kulminacyjnych jest za dużo? Ich utarczki słowne to jedna wielka walka. Jedna rozpoczyna kolejną, żadna nie przynosi oczyszczenia.

Więcej opowiadam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=C6FzOci7MZM