Jadwiga Stańczakowa jest niewidoma. Mieszka z apodyktycznym ojcem, którego nadopiekuńczość sprawiła, że jest osobą niesamodzielną. Przyjaźń z Mironem Białoszewskim, człowiekiem nieco ekscentrycznym, poetą i oryginalnym prozaikiem całkowicie odmienia jej życie. Niezaradność Mirona w sprawach codziennych uaktywnia i usamodzielnia Jadwigę, która pełni rolę sekretarza Mirona, nagrywa na magnetofon dyktowane przez niego teksty, a następnie przepisuje je na maszynie. Poeta odwzajemnia się udzielając rad i poprawiając pisany przez nią dziennik. Ale nie tylko ze względów praktycznych są sobie potrzebni, to również głębsza potrzeba psychiczna wynikająca z całej komplikacji ich życia. Ta przyjaźń ma również wpływ na twórczość Mirona.

Film dramatyczny, przedstawiający życie niewidomej kobiety, która dzieli dom z nadopiekuńczym i apodyktycznym ojcem. Główna bohaterka - Jadwiga Stańczowska boryka się z codziennymi problemami i jest jej naprawdę ciężko, nie tylko ze względu na własne kalectwo, opiekuje się także swoim niesamodzielnym ojcem. Życie staje się dla niej łatwiejsze, kiedy zaprzyjaźnia się z Mironem Białoszewskim. Poeta, o nietypowym spojrzeniu na świat staje się azylem dla niewidomej kobiety. Jadwiga zaczyna się przy nim rozwijać i usamodzielniać. Znajduje swoje powołanie w roli sekretarza Mirona. Oboje sobie pomagają, wzajemnie się uzupełniając. Oczywiście nie zapominają o ojcu Jadwigi. Przyjaźń daje się także zauważyć na tle dzieł Mirona. Jak dalej potoczy się życie niewidomej kobiety i jaki będzie skutek tej niewidzialnej przyjaźni?

Historia związku przyjacielskiego Jadwigi Stańczakowej, niewidomej redaktorki i pisarki, z Mironem Białoszewskim, znanym polskim poetą i prozaikiem. Ona (Krystyna Janda) dbała o jego sprawy domowe i zawodowe - nagrywała i przepisywała na maszynie utwory Mirona (Andrzej Hudziak), ale także gotowała dla niego i zanosiła jego rzeczy do pralni. On pomagał jej przezwyciężać kolejne ataki depresji, wyciągał na wariackie eskapady po mieście, jako pierwszy oceniał też wiersze, które pisała Jadwiga. Ich relacje nie miały charakteru erotycznego, chociażby ze względu na homoseksualizm i mizantropię Białoszewskiego - oparte były na tym, co zwie się "pokrewieństwem dusz".