Właśnie do końca nie za bardzo ją rozumiem, choć urzekła mnie jej realizacja - taki mini thiller przyrodniczy. Może chodzi o to, że w rodzinie czy życiu rodzinnym zawsze jest jakaś ewentualność zdrady i podstępu. Jakieś oszustwo i wykorzystywanie. To ostatnie zwłaszcza. Zawsze jakaś osoba lub osoby wykorzystują, a inne są wykorzystywane. Tyle, że w świecie zwierząt to wydaje się widoczne w tak prosty sposób - opisywalne sytuacją typu podrzucenie jajka, instynktowna walka o przetrwanie i w tym wyrzucanie jajek, z których wylęgłyby się inne pisklaki, a u ludzi kwestie rodzinne są zawsze bardziej zagmatwane. Dochodzi całe spektrum uczuć począwszy od miłości i skończywszy na nienawiści. Wszystko jest skomplikowane i trudne do odczytania na pierwszy rzut oka, ale u podstaw zawsze jest element wykorzystania równoważny z brakiem miłości (rozumianej jako miłość skłonna do poświęceń). Brak takiej miłości tożsamy jest ze złem, a w szerszym spojrzeniu daje to piekło.

Ojciec wkłada pisklę do gniazda, za chwilę wraca do swojego domu/gniazda.
Zostaje odrzucony, jak to pisklę. Wypada z gniazda przez okno.

(wypada na ulicę jak jajko)
Wybacz, Eleonoro, ale to wcale nie jest aż tak skomplikowane ; )

Wiesz co, tyle że jak interpretujesz to w sposób bardziej ogólny jaki opisałam, to i sama sytuacja ojca - potraktowania go w ten określony sposób - także w tej interpretacji się zawiera. Mi się tak bardziej podoba, bo jest szersze odniesienie i w ten sposób czołówka sama w sobie stanowi ciekawy krótkometrażowy film, którego sedno jest takie samo jak to zawarte w treści całego filmu "Piekło". Taki mniejszy kosmos w większym kosmosie. Sposób w jaki jest to przedstawione od strony wizualnej także sugeruje, że chodzi o historię/sposób zachowania, które się powtarza i powtarza. Te córki zachowują się inaczej niż ich matka, ale ich związki/rodziny także pełne są poranionych osób, tak więc jakkolwiek się ktoś stara sytuacja w kółko się powtarza. I jest to okropne, ale jednocześnie tak naturalne jak wyrzucenie pisklęcia z gniazda. Naturalne w świecie ludzi i zwierząt. Taki jest świat i nie da się od tego uciec i stąd też tytuł filmu.

Postrzeganie tej czołówki jako prostego filmu, w którym liczy się tylko to, że wypada pisklę, a dalej wypada też człowiek - że nie ma to symbolizować ogólnej prawidłowości zachowań w rodzinie czy związku, a jest jedynie porównaniem wypadnięcia z wysokości - takie spojrzenie jest dla mnie zbyt płytkie. Film jest skonstruowany jako głęboki dramat psychologiczny z mnóstwem zagmatwanych związków i emocji, więc sądzę, że sama czołówka, zwłaszcza, że dość długa, też znaczy więcej niż odniesienie do pojedynczego zdarzenia pozbawione głębszych podtekstów.

Nie mam co wybaczać w każdym razie. Każdy ma prawo do własnej interpretacji i tym lepiej jeśli jest skłonny się nią podzielić.
Moja interpretacja nie jest zresztą skomplikowana. Warto pamiętać o tytule filmu.

Nie postrzegam "czołówki jako prostego filmu", bo dla mnie stanowi owszem, preludium, ale do sytuacji, która nastąpi za chwilę a nie dla całego filmu ; ).
Rzeczywiście, są jeszcze dwie podobne sytuacje - przede wszystkim rozpad małżeństwa Sophie. Spodziewałem się w pewnym momencie, że przypomni sobie ona sytuację jej ojca, ich - sióstr oraz swoich dzieci i wpuści niewiernego męża. Jednak byłoby to banalne i chwała za uniknięcie tego scenarzyście. Drugim niechcianym pisklęciem była Anne odrzucona przez profesora. Celine nie dostrzegła miłości konduktora a urzekł ją gej-poeta, więc tu już widzę b. luźny związek.
Ale jeśli potraktować to preludium jako "mniejszy kosmos w większym", finta w fincie, trzymam się swojej "płytkiej" wersji. Twój mniejszy kosmos nie ogranicza się do pisklęcia, kończy się upadkiem i rozbiciem jajka. Tak skończył ojciec.
Film jest b, dobry, scenariusz świetny, wielopłaszczyznowy, jednak trzymając się wątku autorki tematu, czołówkę interpretuję w ten a nie inny sposób.
Pozdrawiam : )

Z tymże mam nadzieję, że Cię nie uraziłam tym określeniem "płytkie". Po prostu tak to odbieram ze względu na tę dosłowność odniesienia jednego wyrzucenia do drugiego wyrzucenia przy równoczesnym braku zwracania uwagi na fakt, że w gnieździe te pisklęta czy jajka wyrzucane są przez obce pisklę, czyli nie są niechciane przez prawdziwych członków rodziny (a przez intruza), a w sytuacji tego mężczyzny odrzuca go jego własna żona, czyli osoba jak najbardziej bliska (faktycznie z rodziny). Tak więc podobieństwo obu sytuacji ogranicza się tylko do upadku z wysokości i tego, że to wypadnięcie z gniazda/gniazda rodzinnego=domu. Inicjator wypadnięcia ma w obu przypadkach inny charakter i łączą go inne relacje z wyrzucanym. Gdy rozszerzamy symbolikę czołówki na ogół relacji międzyludzkich w rodzinie jak i relacji partnerskich z kimś z innej rodziny (jak w przypadku romansu z żonatym mężczyzną) świetnie pasuje do tematyki całego filmu, a i też lepiej funkcjonuje w odniesieniu do samej tej sytuacji wyrzucenia ojca. Ma bardziej uniwersalny charakter i to nadaje jej głębi.

Swoją drogą Anne ma romans z ojcem swojej przyjaciółki będącej jej rówieśniczką i ta ostatnia postrzega to jako chęć odebrania jej rodzica, co bardzo przypomina działania pisklęcia dążącego do przejęcia cudzych rodziców. Mi się jednak podoba patrzenie na czołówkę jako wstęp do filmu traktującego o tej swoistej walce o przetrwanie - przetrwanie w rodzinie czy związkach - walce o przyjęcie do rodziny/związku, akceptację i walce o trwałość tych związków, którą to trwałość najlepiej zapewnia miłość, ale jeśli nie da się jej zdobyć miłością, to usiłuje się ją zdobyć siłą, szantażem, wzbudzaniem poczucia obowiązku albo poczucia winy, żonglowaniem informacjami (jak to czyni matka wszystkich sióstr). Walczy się o partnerów, o dzieci, o rodziców.