Na każdym poziomie było dwóch więźniów (przynajmniej w założeniu na początku) - pomnóż razy liczbę poziomów = 666. To też ciekawa analogia.

Rzeczywiście fakt, że platforma mogła pomieścić dokładnie 666 osób można uznać za mitologiczne alegorie bestii, szatana lub po prostu człowieka, jego ego i jego niższej natury.

na ostatnim poziomie byla tylko jedna osoba, czyli ta dziewczynka. 665.

Przecież 333 nie był ostatnim poziomem. Na 333 znaleźli dziecko. Mysleli ze płyta się zatrzymała ale potem jechała niżej . Poziomów było więcej

Poziomów było 333. Pod nimi była tylko ciemność, a gdy zjechali na dół był ukazany słup światła - zapewne też jakaś symbolika. Na wcześniejszych poziomach, nie ważne czy ktoś był życzy czy martwy, zawsze było zapalone światło. Poniżej 333, nie było już nic prócz ciemnej pustki.

No racja, nic nizej nie było tylko ciemność

Ja bym dodała jeszcze taką uwagę że faktycznie, 666 jako wizja może piekła? Jak ktoś zatrzymał jedzenie to albo robiło się gorąco albo lodowato (Dante i jego wizja siedmiu poziomów piekieł). O głównym bohaterze mówiono "mesjasz", dziecko było "wiadomością" czy może wręcz "dobra nowiną", poniżej była tylko ciemność a platforma zaczynała pełnić rolę "windy do nieba" czyli na poziom zerowy. Czyżby to mogła być jakby wizja czyśćca? Zastanawia mnie tylko przy takim rozumieniu rola kobiety szukającej dziecka. Czemu nigdy go nie znalazła skoro co miesiąc zjeżdżała i go szukała.

Kobieta szukająca dziecka może być symbolem poszukiwania prawdy lub sensu. Zamiast kierować się wyżej ku wolności/niebu, schodzi i wyrzeka się tego lub wie, że bez tego nie osiągnie oczyszczenia.. dziecko było "czyste", bez grzechu i mogło pojechać na platformie. Facet został na dole bo nie zasłużył lub świadomie chcąc odejść ? Można dużo kombinować. Celowo jak zwykle reżyser stosuje taki zabieg by umożliwić widzom fantazjowanie. Odbiór jest zawsze bardzo subiektywny, uzależniony od preferowanej formy, interpretacji metafor i zabiegów twórcy, osobistego postrzegania, odczuwania i gustu motywowanego sumą doświadczeń. Trzeba mieć zawsze tego świadomość.

Co do końcówki, to nawet myślałam o tym, że główny bohater po prostu umiera. Wskazywałby na to fakt, że odchodzi, ze swoim starym współwięźniem w czarną nicość.

Swoją drogą ciekawi mnie wybór książki, którą jest Don Kichot. Wiadomo, to hiszpański tytuł, ale jest często cytowana i jakby się bardziej zagłębić pewnie też można jakieś połączenia czy nawiązania znaleźć pomiędzy książką, a fabułą. Inna sprawa, że główny bohater jest wyśmiewany, że jako jedyny zabrał książkę, kiedy inny brali noże, miecze, pistolety etc.

Też pomyślałam, że umarł bo odchodzi rozmawiając z duchem.

Dziewczynka również jest takim symbolem czystości dziecka, które jeszcze nie zdążyło nasiąknąć tym kapitalizmem i konsumpcjonizmem, nie jest zepsuta jak reszta przez system. Dlatego jest przesłaniem, że w dzieciach nadzieja bo jeszcze można je kształtować. Matka o nią dbała kosztem swojego życia i stanu zdrowia donosząc jej jedzenie by mogła na dole przetrwać.

Z tą książką też dobra kmina. Może można jakoś to odnieść do jego roli Mesjasza. W końcu nie powinno go tam być, poszedł z własnej woli na ochotnika. W roli kogoś kto chce sprawdzić jak tam jest, a w rzeczywistości z nieświadomą misją. Dlatego książka zupełnie nie pasuje bo postacią kierują zupełnie inne motywy niż resztę.

A dziecko jak się tam znalazło?

Masz rację matka starała się o to aby na sam dół dotarło jak najwięcej. Jak sam bohater mówi na końcu "nie robi się ani zimno ani gorąco" co oznacza co tam dotarło może zostać.

Postać Don Kichota : "... dostrzegano wtedy przede wszystkim szlachetną stronę jego natury, uznając go za obrońcę ideału, sięgającego do absolutu na przekór rzeczywistości. Akcentowano jego heroizm i nieustępliwość w walce ze złem. Zarówno Iwan Turgieniew, jak i Heinrich Heine rozpatrywali tę postać w kategorii tragizmu. Dla Hegla natomiast Don Kichot uosabiał rozdźwięk pomiędzy szlachetnością intencji a niestosownością ich realizacji oraz pomiędzy subiektywnym poczuciem znaczenia a społeczną bezużytecznością, wynikającą z oderwania od swoich czasów i anachronizmu[3]. George Gordon Byron w Don Juanie stwierdził natomiast, że jeśli wyśmiewa się Don Kichota, ideał rycerstwa, to można także wyszydzić Sokratesa, ideał mądrości; Juliusz Słowacki w Beniowskim powiązał tę postać z Ikarem.. "

Czyli symbolika postaci Don Kichota jak najbardziej trafna.

Myślę, że "Don Kichot) jest symbolem Biblii. Główny bohater chce tak, jak w Biblii odnaleźć w tej książce "słowo Boże", które da mu jakiś przekaz odnośnie całej sytuacji. Pismo Święte dla osób wierzących jest odpowiedzią na wiele pytań. Poza tym scena, gdy zaczął jeść kartki powieści jest moim zdaniem symbolem zwątpienia czy wręcz wyśmiania tego, że wybrał książkę (tj. "Biblię") zamiast czegoś użytecznego. Gdybym ta scena nie miała przekazu, to przecież również dobrze mógłby spróbować zjeść materiał koszuli (co byłoby trudniejsze, ale nie niemożliwe).

Odnośnie matki i dziecka, to wydaję mi się, że dziecko było dla niej tą "rzeczą", którą postanowiła ze sobą zabrać. Ale żeby dziecko przeżyło, to matka chowała je i następnie chroniła, zjeżdżając do niej i dając jedzenie. Jednocześnie wiedziała, że jak irracjonalnie nie postąpi, to dziewczynka nie przeżyje. To jest moim zdaniem symbol tego, że matka dla dziecka jest w stanie zrobić wszystko. A odnośnie kobiety z administracji- mogła sobie nie zdawać z tej sytuacji sprawy, bo jak sami się przekonujemy- nie miała nawet rzeczywistej wiedzy odnośnie ilości poziomów.
A czemu Don Kichot? Właściwie dobre spekulacje inni w komentarzach napisali, więc nie będę powielać.

Dodatkowo przeraża fakt, że kobieta z administracji wiedziała tylko o 200 poziomach... może to oznaczać, że nikt tak właściwie nie zna prawdy

Jest taka gra na Androida. Chodzi o znalezienie różnic między 200 poziomami i jest to naprawdę trudne. Nie wiem, czy przypadkiem nie jest to zaszyta aluzja to tego, że na każdym poziomie "Platformy" toczy się w istocie taka sama gra o przetrwanie i znalezienie różnic jest bardzo trudne, czasami wręcz niemożliwe.
Inne tłumaczenie - kobieta w administracji nie zdawała sobie sprawy z istnienia 333 poziomów tylko dlatego, że nie przypuszczała, iż człowiek może upaść tak nisko. A może chodziło o zawyżenie statystyki dla jakiejś hipotetycznej Dyrekcji, która była w stanie kontrolować sytuację tylko do poziomu 200 i nie przyjmowała do wiadomości, że da się upaść jeszcze niżej. W zakończeniu mamy aluzję, że są przygotowane (choć jeszcze nie ponumerowane) niższe poziomy, pod 333.