Już to kiedyś napisałem, ale tu też pasuje:

Moim zdaniem film ukazuje przemianę człowieka.Jack był człowiekiem zagubionym, nie miał celu w życiu, wszystko było bezsensowne, był bezmózgim konsumentem, nie widzącym sensu własnej egzystencji.
Jego alter ego czyli Tyler(Pitt) jako bardzo stłumiona wewnętrzna natura Narratora, którą bał się/nie potrafił/nie chciał poznać, gdzieś w sercu cały czas się tłumiła i kumulowała.

btw. Jednym człowiekiem uogólniono zachowanie i problematykę większości społeczeństwa.

Dwaj główni bohaterowie, byli zamknięci w jednym ciele, i walczyli o życie, ciało, szczęście, synonimem tej wewnętrznej walki był właśnie fight club.
btw. Walki te były hiperbolizacją wewnętrznych walk każdego człowieka z samym sobą.

Ogólnie to film przestrzegał przed tłumieniem własnych uczuć, i że najważniejsze w życiu to odnaleźć "WŁASNE JA", jak już Norton wygrał z Pittem (odnalazł siebie w tym momencie) to nawet jak pierdolnęły te budynki(swiat w okół legł w gruzach) to był szczęśliwy gdyż odnalazł własną drogę, a nie populistyczny bezsens.

PS.
to moje subiektywne odebranie filmu.

Moim zdaniem masz racje co do tego ze bohaterowie dążą do szczęścia i do samookreślenia siebie . Ale jest jeszcze jeden aspekt odnośnie "walki" z systemem i jak to nazywasz populizmem. Pod słowem walka mam na myśli przeciwstawianie się systemowi na swój sposób

Nie chce się powtarzać ale...

Według mnie ten film przede wszystkim opisuje mężczyzn naszego
pokolenia.

"We're the middle children of history, man. No purpose or place. We have
no Great War. No Great Depression. Our Great War's a spiritual war our
great depression is our lives."

Jako mężczyźni jesteśmy stworzeni do walki, jesteśmy myśliwymi,
wojownikami. Przecież stres który odczuwamy każdego dnia. Ma nam pomóc w
walce albo ucieczce. I tylko podejmując działanie jesteśmy w stanie się
wyzwolić. Jeżeli potulnie podwijamy ogon, to powoli umieramy w środku
zaprzeczając swojej naturze.

Tyler właśnie jest tym mężczyzną. Jak coś mu się nie podoba, to walczy,
jak chce sobie pozapinać, to zapina ;)

Co więcej, film pokazuje, że jesteśmy zniewoleni przez życie
konsumpcyjne które sami wybraliśmy a nie przez żaden "system". Boimy się
ryzykować, bo boimy się że stracimy to co nam się udało dotychczas
mozolnie uzbierać. Tym samym rezygnujemy z życia.

Tyler próbuje uświadomić Jack'owi że to co materialne to tylko środek a
nie cel.

"You're not your job. You're not how much money you have in the bank.
You're not the car you drive. You're not the contents of your wallet.
You're not your fucking khakis. You're the all-singing, all-dancing crap
of the world.

Durden udziela również odpowiedzi:

"It's only after we've lost everything that we're free to do anything."

"" Co więcej, film pokazuje, że jesteśmy zniewoleni przez życie
konsumpcyjne które sami wybraliśmy a nie przez żaden "system" ""

A czym jest system , zbiorem praw obowiazkow i zasad na ktore sie my wlasnie godzimy albo ktore popieramy.

Systemem jest nasz tok myslenia wlasnie ten konsumpcyjny ktorego wszyscy ludzie wookolo postrzegaja jako wlasciwy wedlug norm spolecznych , nie wybranych przez politykow ale przez spoleczenstwo .

A i wlasnie jak starcimy wszystko mozemy zaczac od nowa .
Z Dyskusja spoleczna ktora pomoze nam ustalic nowe STANDARDY.


Moze i utopia ale jaka piekna


Pozdro i dzieki za slowa krytyki

w ostatniej scenie... jak już wybuchały te budynki... powiedziałem do siebie "ło kur*a"... jedyne słowo jakie byłem w stanie wymówić....
nie zmienia to faktu że większego zaskoczenia podczas oglądania filmu chyba nie doświadczyłem jeszcze nigdy....

poczytam te wasze Posty, bo jakoś nie do końca zrozumiałem sens filmu i jego przesłanie....

(przy okazji, zna ktoś może ten kawałek co leci w ostatniej scenie, jak się trzymali za ręce, bo Polsat wyleciał z reklamami i nie zdążyłem nagrać na Track ID... będę wdzięczny)

kawałek to ,,where is my mind,, zespołu the pixies

W tym filmie jako cover - śpiewa Placebo :)

Sam jesteś Placebo :) To oryginalna wersja Pixies z Frankiem Blackiem na wokalu.

W filmie można się doszukiwać różnych protestów wobec pewnych aspektów życia konsumpcyjnego:
- Niszczenie samochodów - sprzeciw wobec bogactwu
- Scena z Azjatą - sprzeciw wobec prostytucji
- Zamieszkanie w ruinie - sprzeciw wobec wygodnictwu

Gdyby film potraktować powierzchownie, to można by dojść do wniosku, że właściwie tym, co Tyler proponuje zamiast owego konsumpcjonizmu jest wandalizm i zamachy. Nie sposób uniknąć skojarzenia z islamskich terrorystami, którzy właśnie w ten sposób walczą ze światem Zachodu.

Obawiam się, że niektórzy widzowie, zwłaszcza młodzi mogą odebrać ten film jako zachętę do przemocy, bądź wandalizmu.

"Fight Club" to film na pewno robiony z jakąś tezą, ale dla mnie jest ona niewyrazista. To nie to, co "Requiem dla snu" po obejrzeniu którego jest się wstrząśniętym, a jednocześnie świadomym pokazanych w nim problemów.

Moim zdaniem zdecydowanie najlepszym filmem Finchera jest film "Siedem", a "Fight Club" jest w rankingach trochę za wysoko.

wiecie co mi sie bardzo podobało... wątek tej miłości (bo to chyba jednak miłość była?), przyjemnie był tak głęboko ukryty, szorstki, brudny i poniekąd nieszczęśliwy z ciekawym zakończeniem .... na pewno nie dla fanek komedii romantycznych, lub sztampowych romansideł ale samotnych nastolatek....

cyberborys - ciekawe analiza, ale badz laskaw ostrzegac czytajacych, ze twoja wypowiedz zawiera spojlery, ok?

Jeżeli nie chcesz znać fabuły filmu, to nie przeglądaj wątków na forum, bo tu się tego nie ustrzeżesz.

A co do tej miłości... Marla i Jack czuli się osamotnieni, w tym świecie, gdzie każdy interesuje się głównie sobą, a dopiero "kiedy myślą, że umierasz, zaczynają cię słuchać". Są desperatami, którzy chodzą na różne spotkania, po to być zauważonymi, wysłuchanymi. To ich połączyło.
Co ciekawe Marla sprawia wrażenie, że nie zależy jej na Jacku, a później to właśnie ona dzwoni do niego jako pierwsza... (o ile dobrze pamiętam). To jest dla mnie najciekawsze w tym.

Wszystkie interpretacje sa trafne ale wedlug mnie glowna role w tym filmie odgrywa SZCZĘSCIE i dazenie do niego. Jack nie potrafil byc sszczesliwy chociaz mogl miec wszystko czego zapragnie.Gdy pojawil się Tyler zrozumial że nie o to w tym wszystkim chodzi jest nawet kwestia w tym filmie ze ludzie haruja calymi dniami dla pieniedzy a pozniej kupuja za nie niepotrzebne rzeczy. Drugie ja Jacka czyli Tyler pokazuje mu że można byc szczesliwszym żyjąc w syfie ale robic na co dzien to co sie lubi w tym wypadku napierdalac. No i na zakonczenie juz ktos napisal ze wszystko dokola sie wali caly ten system ale Jack jest szczesliwy bo wreszcie odnalazl swoje prawdziwe ja czyli szczescie;p