Do końca chyba też nie zrozumiałem tego filmu, ale to pewnie dlatego że nie mogłem go akurat spokojnie obejrzeć jak leciał w TV...
Lecz mimo to najprościej mówiąc film opowiada o kolesiu który ma nudne i monotonne życie. Pewnego dnia się załamuje i zaczyna widzieć pewnego pana który tak na prawdę nie istnieje. Jak się później okazuje ten Pan to przeciwieństwo życia głównego bohatera. Wtedy zaczyna robić rzeczy dzięki którym odrywa się od monotonności i sprawia że jego życie staje się ciekawsze. A dzięki temu klubowi który założył (bądź założyli) może się jakoś wyżyć ale też i zrelaksować. Potem stracił świadomość tego co robił no a kiedy się ocknął zaczynał naprawiać swoje błędy.
przynajmniej ja tak to odbieram, ale oczywiście każdy może na to inaczej patrzeć.

Chodziło mi bardziej o jakąś metaforyczną płaszczyznę tego filmu, a głęboko chcę wierzyć, że takowa istnieje. Treść filmu jako tako przyswoiłem, ale chciałbym odkryć co jest takiego genialnego w ewentualnym przesłaniu filmu.

nic dziwnego, ze nie zrozumiales filmu skoro nie starczylo ci koncentracji na obejrzenie go za pierwszym podejsciem. Tak przy okazji David Fincher rzadzi :)

Zonker!

Ja mam identyczne odczucia :) ... według mnie Fight Club na pewno nie zasługuje na 7 miejsce !

Obejrzałem film 2 razy. Na początku go nie doceniłem, za drugim razem zrozumiałem interesujące przesłanie filmu: "Wszyscy zostaliśmy wychowani na telewizji aby wierzyć, że pewnego dnia zostaniemy milionerami, gwiazdami filmu i rocka. Ale nie zostaniemy" i to nas wkurza. A sentancja: "Rzeczy, które posiadasz w końcu zaczynają posiadać ciebie"- jak dla mnie to współczesna metafora słów:"Oddajcie Cezarowi to co cezara..."

No tak głębokch odczuć po tym filmie to niemiałem ale powiem wam ze to istny majsterszyk i zasługuje na swoje miejsce, a dla tych z niezrozumieli, to widać wasza wina ze tylko filmy z przesłaniem walącym ceglą w leb i wolajacym: ,,O to tu chodzi!!" są dla niektórych odpowiednie, peace

Moim zdaniem nie ma tu żadnego przesłania. I ok, czy każdy film musi czegoś uczyć? Sztuka dla sztuki. Poprostu historia człowieka który zbzikował i trochę narozrabiał.

Film może byc pewnego rodzaju przestrogą przed nami samymi. Główny bohater kreuje swoje alter ego na swoje przeciwienstwo. On sam jest niewolnikiem korporacyjnej rzeczywistosci, uwiezionym w swym krawacie yuppie. czuje sie zle we wlasnej skorze ale boi sie zmian. Z reszta chyba nie widzi perspektyw. Za to jego drugie wcielenie to charyzmatyczny,ekscentryczny ale przede wszystkim wolny od materializmu Tyler, za pomoca ktorego bohater zmienia tor swojego zycia. Kiedy wychodzi na jaw, że nawarzone piwo wcale nie jest wymyslem innego człowieka tylko samego narratora, ten probuje to wszystko naprawic, po probie odsuniecia tej mysli, ktora to proba niestety zawiodla. Swoja droga, on od bardzo długiego czasu wiedzial, że Tyler to on sam, ale nie dopuszczał tego do świadomości. Scena, w której Edward Norton sam siebie oklada pięściami i slowa narratora "nie wiem dlaczego, ale pomyslalem wtedy o mojej pierwszej bojce z Tylerem" sa chyba najbardziej znamienne dla calego filmu.
Ciężko wytłumaczyć, o co chodzi, bo wydaje mi sie, że ilu widzow, tyle interpretacji a ja sama nie wiem na ktorym aspekcie najbardziej warto sie skupić.
Apropo skupienia - jesli film oglada sie uważnie, słyszy kazde słowo i widzi każdy gest, powinien być on interesujący i zatrzymac widza przed ekranem. Powinien, co nie znaczy, że musi - każdy lubi to, co lubi.

PS. Nie jestem "zwolenniczką pokręconej fabuły"

Ten film to przede wszystkim krytyka społeczeństwa konsumpcyjnego. Narrator uczestniczy w wyścigu szczurów, jest niewolnikiem w białym kołnierzyku uzależnionym od kupowania rzeczy, których tak naprawdę nie potrzebuje. Jest mu z tym bardzo źle, ale nie ma w sobie wystarczająco odwagi na zmiany. Tyler wszystko zmienia. Tyler pokazuje, że materializm nie uszczęśliwia człowieka, robi z niego rzecz z nalepioną ceną, wpędza we frustrację i zagubienie własnego ja.
Kolejnym ważnym elementem tego film jest podkreślenie znaczenia mężczyzny. Dzisiejsza rzeczywistość produkuje mężczyzn zniewieściałych, przestraszonych życiem. Tyler nie boi się uciekać do prawdziwie męskich instynktów, walki, bo co to za życie, kiedy się nie ma blizn, radzenia sobie w niekomfortowych warunkach bytowych, a przede wszystkim uzniezależnia się od barier narzucanych przez współczesne społeczeństwo. Wcale nie ma zamirau być pięknym i bogatym, bo jak stwierdza "samodoskonalenie jest masturbacją".
Film to także krytyka pogoni za sukcesem zawodowym, trendami w modzie i całą tandetą, jaką zarzuca nas popkultura. Świetna jest scena z oparzeniem chemicznym, kiedy Tyler próbuje uświadomić Narratorowi, że się oszukuje, że nie można uciec od cieprnienia i nie śmierci.
Film jest kopalnią świetnych sentencji i zawiera wiele przesłań. Z pewnością zasługuje na top 10, bo to jeden z ważniejszych filmów ostatnich kilkunastu lat.

wczoraj oglądałem i nieźle zakręcony ten film :P

"Rzadko się zdarza, żebym z jakimś filmem tak się męczył" Nie możliwe!