Zdania na temat filmu są podzielone, moja opinia należy do tych bardziej krytycznych. Przede wszystkim zastanawiam się co było tak naprawdę głównym problemem filmu. Najpierw opowieść o przyjaźni dwóch mężczyzn o różnych statusach społecznych z różnymi problemami, potem zamienia się w historię dramatycznego romansu, by na końcu dać przedstawienie problemu, który wywołuje zindoktrynowanie i głęboko zakorzeniona religia. Nie widzę jednak żadnej puenty, ani morału, przez cały przydługawy seans czekałam tylko na jeden elektryzujący moment, w którym będę mogła stwierdzić, że jednak nie zmarnowałam całych dwóch godzin. Na próżno, film pomimo swojego potencjału pozostawił niedosyt. Brak konsekwencji w fabule i jakiejkolwiek klamry kompozycyjnej, np. kompletne zignorowanie postaci żony Charlesa, po prostu sobie była i nagle zniknęła, Sebastian, który przez pół filmu jest drugą główną postacią nagle sobie jest w Maroku, jakaś wzmianka na jego temat i... tyle. Nie było nawet chemii między aktorami, żadnego wgłębienia się w ich psychologiczne portrety. Miałam wrażenie, że wszystko robią bez powodu, bo tak. 5/10 z sentymentu do angielskiego akcentu, wspaniałych obrazów i doskonale wykonanych zdjęć - film doskonale oddaje brytyjski klimat, ale jak dla mnie to jedyny jego pozytywny aspekt.