Film dobry i może dałoby się nawet powiedzieć, że bardzo dobry, gdyby nie fakt, że sąsiaduje - i czasem realizacji i tematyką - z filmem świetnym i znakomitym czyli z Chłopcami z Ferajny. I w porównaniu z tym właśnie obrazem - a porównanie takie, przynajmniej w moim przypadku, rozpoczęło się już od pierwszych minut filmu - wypada słabiej. Owszem, i tu przyjemnie się patrzy na pana De Niro (zwłaszcza, że wyjątkowo nie gra tu czarnego charakteru) i na pana Palmiteriego jeszcze bardziej przyjemniej, aczkolwiek całość jakoś mnie nie zachwyciła. Co prawda filmy różnią się: Chłopcy z Ferajny to film całościowy, znakomicie charakteryzujący wszystkie aspekty przestępczego świata, Prawo Bronxu skupione jest relacjach bohatera z ojcem i z dzielnicowym bossem. W Chłopcach... mafia jest głównym bohaterem, tu jest raczej tłem, choć także jakiegoś opisu wymaga. I w tej kwestii Chłopców... stawiam zdecydowanie wyżej. Co nie znaczy, że Prawa Bronxu oglądać nie warto - wręcz przeciwnie, obejrzeć należy chociażby ze względu na świetne role wyżej wymienionych panów.