W 2001 czy 2002 byłem na tym filmie w kinie. Spodobał mi się - zapamiętałem zwłaszcza rolę Lindy, świetna postać (w moim subiektywnym odczuciu).

Teraz, starszy o 10 lat z przyjemnością oglądałem go po raz drugi, z innym jednak nastawieniem - za pierwszym razem chłonąłem OPOWIEŚĆ teraz patrzyłem na to w kontekście JAK TO JEST ZROBIONE i CZYM JEST SAMO QV no i jak tam z PRAWDĄ HISTORYCZNĄ (na tyle na ile można coś mniemać o tym co było 2000 lat temu – ale świadectw historycznych zachowało się sporo... wiec można próbować).

Plusy filmu to aktorzy (choć częściowo gra jest drewniana – nie można jednak tego zarzucić np. odtwórcy roli Greka J. Treli – znakomity aktor, gra genialnie: ekspresja, tembr, świetny warsztat – bardzo lubię taką grę słowem, super K. Majchrzak czy F. Pieczka, M. Bajor), dialogi i kostiumy. No i muzyka.

QV jako historia fikcyjna, dziejąca się w jakimś alternatywnym uniwersum – ciekawa ale w konfrontacji z tym co wiadomo z historii zawiera błędy: Maria Magdalena nie była przeskoczką, a przynajmniej to nie wynika z NT, to mrugnięcie okiem do czytelnika i robienie z Ligów Słowian to nieporozumienie... W tym czasie nad Wisłą siedzieli Goci i reszta germańskiej braci...
Neron nie podpalił Rzymu i jest nazbyt demonizowany w filmie (nawiasem mówiąc jego matka była przeżarta ambicjami i to raczej w niej należy upatrywać schwarcharacteru). Nero nie był Kaligulą, to w zasadzie był dobry Cesarz.
Dosyć fanatyczna sekta została przedstawiona bardzo łagodnie... Jak skończyła trzysta lat po Chrystusie Hypatia z rąk jego wyznawców każdy wie.

Film ma kiepski montaż i przesłodzoną scenografię (malowane marmury) i częściowo słabe efekty (podcięcie żył, pożar i koncepcja pożaru).
Ogląda się jednak miło – świetne dialogi – od razu człowiek myśli o Trylogii, Sapkowskim; przekaz stricte chrześcijański – może się podobać bądź nie, zależnie od wyznania.
Ostatnia scena bardzo metaforyczna – współczesny Rzym i pierwszy papież.

Sumując to wszystko kompletnie nie wiem jaką notę postawić filmowi by nie skrzywdzić tych którzy nad nim pracowali – jak widać z mojego mądralowania się świetnie się bawiłem przez prawie trzy godziny, niemniej są spore mankamenty – które jakoś przy samym oglądaniu nie rażą.

Mamy dobrych pisarzy; książka i film to dwie różne rzeczy i nie ma sensu oceniać co lepsze a co gorsze bo to jak prowadzić dyskusję czy ważniejsza jest woda czy powietrze.