Mój ulubiony film absolutne arcydzieło, zasłużone 10/10 :)
Dodam jeszcze że w ścisłej czołówce jest także Źródło(The Fountain).

Arcydziełem dla mnie nie jest, ale to bardzo dobry film, a zakończenie... wręcz genialne...
Za całość u mnie 8/10.

Według mnie arcydzieło 10/10

Dla mnie film bardzo bardzo dobry (8/10), przede wszystkim ze względu na formę i muzykę, aczkolwiek właśnie zakończenie nie bardzo mi się podobało. Tak jakoś się film rozmył. Mogliby go skończyć 5 minut wcześniej i nie byłoby różnicy.

jeden ze zdecydowanie NAJLEPSZYCH filmów, moim zdaniem.
nic dodać, nic ująć.
po filmie jeszcze jakiś czas nie można dojść do siebie o_O
tzn. to zależy od oglądającego ^^

Jeden z moich ulubionych filmów, świetnie obrazuje nałogi (nie tylko nałóg narkotykowy), a muzyka zwala z nóg. Montaż również bardzo mi przypadł do gustu. Jest to również jeden z najbarsmutniejszych filmów jakie widziałem, nie ma nawet jednego humorystycznego momentu. Aronofsky'emu idealnie udało się zniechęcić mnie do narkotyków (chyba tylko książka "My, dzieci z dworca Zoo" lepiej ukazuje ciemną stronę narkotyków). No i to co najbardziej lubię w filmach - mnóstwo momentów schizowych (chyba tylko "Arizona Dream" sobie z tym lepiej radzi). 10/10

Arcydzieło.10/10 Film pięknie pokazuje do czego doprowadzają narkotyki, w jaki sposób rujnują życie... Szkoda, że nie puszczaja tego w szkolach! Napewno mielibyśmy mniej ćpunów!

film dający do myślenia...
po obejrzeniu dla wielu zmieni się perspektywa z której patrzyli na nałóg...
arcydzieło może nie do końca ale wspaniały film w zupełności

Moim zdaniem film bardzo przeciętny. Teza, iż uzależnienie od czegokolwiek nie prowadzi do niczego dobrego i wogóle jest blee nie jest rewolucją, ba, jak rewolucja nie zostało nawet przedstawione w filmie. Do tego nieco brutalności, ażeby nie wydawało się, że życie narkomanów nie jest wolne od bólu i cierpienia i ciekawie zapowiadający film tytuł. Daleki od słabego filmu, ale jeszcze dalej mu do wartego zachwytu. Poziom całości podwyższa genialna muzyka - co prawda motyw muzyczny ten sam w każdej minucie trwania filmu, ale jak idealnie pasujący - oraz bardzo dobra gra Jareda Leto oraz Ellen Burstyn. Moim zdaniem zabrakło realizmu - przecież nie każdy narkoman kończy jako więzień albo z odciętą ręką, a narkomanka na rurze bądź w szpitalu psychiatrycznym. Całość oceniam 5/10. Ale to tylko moja skromna opinia.

Moim zdaniem film jest bardzo dobry i pouczający... a muzyka jest rewelacyjna... pozdrawiam !!

Wczoraj obejrzałem ten film po raz pierwszy. Dzis sciagnelem soundtrack i musze powiedziec że żyje tym filmem. Chyba go kupie na DVD i puszcze calej rodzinie. Dobrze ze puscili ten bo ludzie obejrzeli, ocenili a jutro po podliczeniu głosów film ten na pewno awansuje o pare miejsc.

mi sie bardzo podobała w szczególnośc ta końcowe sceny jak kazdy z nich kładzie się do łóżka, i zasypia, jak przestraszone dziecko, i do tego geniała muzyka rowzniez najlepsza w koncówce, podobały mi sie również te wstawki, za kazdym razem jak brali narkotyki, fakt bardzo mocny i dość drastyczny, jak to moj brat posumował dolinujacy w h**, ogólnie 9/10

Jestem na tak, lepszy od "Trainspotting"

to nie film tylko o narkotykach ale o uzaleznieniach..
genialny.. 11/10

10/10
świetne kreacje Jareda Leto Ellen Burstyn.
Jennifer Connely też niczego sobie :)

genialne i rewelacyjne arcydzieło:).
Obejrzałam go dzisiaj i bardzo mną wstrząsnął, ale nie żałuję, że do niego sięgnęłam.

Pewnie, że mi się podobało!!!!!!!!!!!

Niezły, ale arcydziełem bym go nie nazwał.

Moim zdaniem do arcydzieła mu daleko, ale jest dobry. Trudno nawet używać słowa podoba, bo to estetyka daleka od piękna. Raczej powiedziałabym, że jest wstrząsajacy, jednak bez sloganów typu - po tym filmie nie będziesz już tym samym człowiekiem. Jestem jakoś.Jest wtrząsający i to nie tylko z powodu brutalizacji, bo widziałam filmy, w których brutalności było dużo więcej.Poraża, bo nie zostawia nadziei. Nie jest to ocenzurowana wersja, raczej cała prawda o...Jednak to nie tylko film o uzależnieniach, myślę że również o tworzeniu własnych iluzji, które odbiegają od rzeczywistości - własne światy wypełnione fikcyjnymi wyobrażeniami. Przypomina mi to ksiażkę ,,Auto da fe'' Canettiego.
Efekt koncowy jest wynikiem konkretnych zabiegów - podobno było w nim jakieś 2 tys. cięć, dzięki czemu uzyskał to niepowtarzalne wrażenie.
Podoba mi się to, że nie ma w nim tego typowo amerykańskiego dydaktyzmu - kazdy może pokonać trudności dzięki sile i uporowi.Przeraża mnie też samotność tych ludzi i brak prawdziwych więzi - ta scena wystawiania krzesełek przed kamienicę robi na mnie silne wrażenie. Podobnie zresztą jak widok ręki głównego bohatera tuż przed amputacją i seks na scenie przed bogatymi facetami.