"Skazany na bluesa" jest jednym z filmów, który wyjątkowo mnie poruszył. Wstrząsający, przygnębiający. Ryczałam jak bóbr.

Riedel to niesamowicie tragiczna postać- obsesyjnie wręcz pragnął całkowitej wolności, a sam zamknął się w klatce nałogu. Utalentowany, charyzmatyczny artysta, niezwykle wrażliwy człowiek.

Kot zagrał świetnie, podobała mi się też rola Fraszyńskiej. Muzyka Dżemu
stanowiła wspaniałą ilustracje. Pewnie można wytknąć filmowi pewne niedociągnięcia, ale dla mnie najważniejsze jest, że potrafił wzbudzić we mnie głębokie emocje ( i to nie tylko za pierwszym razem)