Szczerze-dawno chciałam obejrzeć ten film, ale dopiero 2 dni temu na niego trafiłam. Nie pamiętam żeby jakiś film mnie tak zdenerwował..Dlaczego my, Polacy, nie potrafimy robić filmów "ku pokrzepieniu serc"?? albo żenada, albo dół totalny!! Jeśli miał być to film "ku przestrodze", to twórcy filmu chyba pomylili tytuł! Równie dobrze "skazany na bluesa" mógł być dokumentem pt."heroina moja miłość"-i byłby wtedy bardziej sugestywny i zgodny z tytułem.Wtedy jednak obecność głównego bohatera-idola, byłaby nie na miejcu, bo skoro dokument to bohater "taki jak ja, jak wielu innych..". Historia Riedla jawi się jako historia totalnego egoisty, i poza miłością do samego siebie, zabrakło tu niestety miejsca na miłość do rodziny i co najważniejsze w kontekście tytułu - na miłość do muzyki. Gdzie jakikolwiek fenomen tego człowieka?? I jeszcze jedno-określenie Riedla mianem "idola", "autorytetu" czy "bohatera" nie przeszłoby przez usta komuś, kto zna problem narkomanii nie tylko z filmów czy z opowiadań.