Faktycznie, film emocjonalnie nie porywa, ale nie zgadzam się, że jest poprawną politycznie agitką. Tylko jeden z białych bohaterów jest uprzedzony, pozostając w gruncie rzeczy porządnym człowiekiem. A z trzech cudzoziemców, tylko jeden umyka stereotypom. Doceniam w tym filmie subtelny humor (rozbawiły zwłaszcza mnie sceny z "luksuśnej" willi ze zbuntowaną elektroniką) i ludzki wymiar tych drobnych, prozaicznych a jakże ludzkich dramatów, z rodzaju tych, które zmuszają człowieka do pogodzenia się z tym, z czym zgodzić się nie chce i, jak mu się wydaje, nie może.