Moim zdaniem film Anga Lee nie zasługuje na tak wielki szum, jaki wokół niego zrobiono. Fakt, porusza on ważną sprawę homoseksualizmu i nietolerancji, jaka mu towrzyszy, ale sposób jej przedstawienia pozostawia wiele do życzenia. Przede wszystkim na uwagę zasługuje fakt wykorzystania kowboja. Celem tego zabiegu było zaszokowanie publiczności. Oto ten symbol męskości zaczyna być czuły, opiekuńczy. Moim zdaniem kowboj, który zaczyna opowiadać o swoich uczuciach, który płacze nie jest przekonywający. Jest po prostu śmieszny. Dla przykładu, spróbujmy wyobrazić sobie Clinta Eastwooda, który wyraża swoje uczucia, płacze... To chyba nie pasuje.
Uważam, że sukces tego filmu wynika z wszechobecnej poprawności politycznej. Po prostu filmu o homseksualistach krytykować nie wolno, by się nie narazić i nie dać sobie przypiąć łatki człowieka nietolerancyjnego.
Film mogę polecić tylko ze względu na tematykę, która jest niezwykle ważna, bo w końcu z przejawami nietolerancji spotykamy się wciąż zbyt często.