Szczególnie przy pierwszej połowie miałam wrażenie, że oglądam zlepek różnych, podsyconych humorem scenek (formą trochę przypominało mi to "Pozdrowienia", które widziałam niedawno), dopiero później pojawia się jakaś fabuła, chociaż uczucie lekkiego chaosu pozostaje. W fimlach Scorsese przyzwyczaiłam się, że ich scenariusz jest spójny, harmonijny, a sceny są ze sobą scalone, płynnie przechodzą jedna w drugą. Jednak nie znaczy to, że ten jest gorszy; jest po prostu inny. Chociaż z początku byłam zaskoczona formą to film prawie od razu mi się spodobał i zaciekawił. Spodziewałam się cięższego dramatu, natomiast tu aż nie sposób nie dostrzec elementów komediowych. Bardzo dobra gra Keitela i oczywiście nieśmiertelni Stonesi. Niektóre pomysły na sceny dobre, inne mniej, ale ogólnie wychodzi na plus.
Na chwilę obecną zdania na forum są podzielone, więc najlepiej samemu obejrzeć i zobaczyć, czy trafia w nasz gust. Ja ze swojej strony polecam i myślę, że to jeden z tych filmów, które przy kolejnych seansach się jeszcze bardziej podobają.