Film obejrzałem wczoraj drugi raz, zupełnie przypadkowo tuż po przeczytaniu książki Wyspiańskiego. Muszę się z Tobą zgodzić, niektórzy traktują film jako kieską komedię, a można go docenić dopiero, gdy ma się świadomość, że jest to dramat narodowy. Podkreślają to choćby słowa głównego boharera "Trza być w butach na weselu", które nawiązują do książki Wyspiańskiego. Pijaństwo, chciwość, prywata - takimi cechami opisuje Polaków polska literatura i film od bardzo dawna - tak samo jest w Weselach i Smarzewskiego, i Wyspiańskiego. I tu muszę się z Tobą nie zgodzić - Rota nie jest symbolem patriotyzmu (jeśli już to tylko pozornego), a pokazuje, że Polacy nigdy nie wyrzekną się powyższych cech. "Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród, nie damy pogrześć mowy! Polski my naród, polski ród, królewski szczep piastowy." Niezmienni od setek lat, jako naród zawsze będziemy tacy sami.

I tak oto odkrywacie przebogaty świat kultury :) Tak trzymać :)

Bo to jest tragikomedia.

Ale co się pośmiejesz to Twoje! ;-)

PS- Polacy to najwspanialszy naród i tyle! W życiu bym nie zamienił polskiego obywatelstwa jak co poniektóre sprzedajne szumowiny.../chwała Andriemu GOLOCIE za patriotyczne podejście/

Szczyćmy się swoją narodowiścią, bo Polacy ze swoją megalomanią, zawiścią, pieniactwem, głupotą, pogardą dla wschodu i kompleksem zachodu są super-wyraziści i fajni! :-)

A złota wolność szlachecka? To były czasy! ;-))

Poczytaj sobie jeszcze "Rządy zbirów 1940-1990" Pająka i Żochowskiego to dowiesz się kto naprawdę rządzi naszym krajem.

Dla mnie ta scena z butem to czarny humor Smarzowskiego, który jednocześnie kpi sobie z tych, którzy będą obserwować nogi wszystkich gości zastanawiając się, kto okradł Wojnara, a z drugiej strony tych, którzy chcieliby na tej podstawie doszukiwać się zbyt głębokich powiązań z utworem Wyspiańskiego.

Nie bądźmy pewekami jak mawiał kultowy Stanisław Tym w innym kultowym filmie, ten film, to żadna komedia, to dramat ukazujący 70-80 % polskości w Polaczkach potrafiących wypominać wszysko tylko po wódce, "sprzedać" rodzinę za kilka srebrników, chwalić się swoim bogactwem na pokaz, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, to przeca grzech, a na weselisko to się idzie głodnym i trzeżwym aby zaprawić się jak świnia i poprawić w niedzielę bo ZA DARMO, trochę smutne, bo polskie, bo prawdziwe, może aż za bardzo, znamienna scena gdy ten dzieciak krzyczy, że któraś pani "cycki" pokazuje, wianek facetów, którzy chcieli za potrzebą ( wiadomo rzeka trunkw ) odechciało im sie momentalnie, bo golizna, a dookoła ich żony, mozna tak wymieniać godzinami ale po co - ten film trzeba było zrobić w realiach obecnego wieku, na nszej polskiej ziemi, tej ziemi ;)

Wiecie co? Minęło prawie 5 lat odkąd założyłem post. Kiedy przeczytałem to co wtedy napisałem, zamurowało mnie. Istny bełkot! Mam niezłą polewę szczerze przyznam. No cóż. Co do filmu zdania nie zmieniam, ode mnie ocena 5/10.

Masz trochę racji. Scena śpiewania Roty kończy się na słowach „Pójdziem gdy zabrzmi złoty róg”, które Notariusz śpiewa ot tak sobie, jak pijacką pieśń, jednocześnie cynicznie negocjując z Wojnarem stawkę za kolejne fałszerstwo.

Właśnie te końcowe słowa sceny z Rotą są dobitnym nawiązaniem do Wesela Wyspiańskiego.

Złoty róg. „Miałeś, chamie, złoty róg, miałeś, chamie, czapkę z piór: czapkę wicher niesie, róg huka po lesie, ostał ci się ino sznur, ostał ci się ino sznur.”

Utrata Złotego rogu to u Wyspiańskiego powrót po czapkę z piór, po symbol bogactwa, próżności. Na koniec Jasiek traci i złoty róg i czapkę. I wartości i symbol bogactwa.

U Smarzowskiego Wojna traci i miłość (oraz inne wartości) i pieniądze. Czyli i złoty róg i czapkę z piór.

Rota to u Smarzowskiego scena absolutnie kluczowa.