Niestety, muszę się zgodzić. A czekałam na ten film jak dziecko na prezent gwiazdkowy, pełna nadziei i optymizmu. Moim zdaniem największym błędem jest zaburzenie chronologii i absurdalność scenariusza, w filmie w zasadzie brak punktów kulminacyjnych, które u Hoffmana rozłożone były bezbłędnie. Sceny łóżkowe aż tak mnie nie raziły, bardzo subtelne jak na produkcję Netflixa, za to na łopatki rozłożył mnie ślub profesora Wilczura z Zosią - taki iście młodopolski smaczek :)