Scenografia była całkiem niezła. Co prawda pomieszano lata dwudzieste, trzydzieste i czterdzieste, ale ujdzie.
Oczywiście nie obyło się bez feministycznych akcentów.
Suoer baba - młynarka. Super baby masowo przesiadujące w karczmie, super baba z inteligenckiej rodziny pracująca u żyda w karczmie wiejskiej, super baba hrabini itd. O ile pojedyncze przypadki się zdarzały, to nie masowo i w jednym miejscu.
Do tego dochodzą bzdury takie jak:
karetka pogotowia przyjeżdżająca na wieś (!), czy donos Antoniego na samego siebie o kradzież, której nie popełnił...
Co razi w oczy tych, co używają jeszcze głowy? Wszyscy mówią współczesną, szkolną polszczyzną, ze współczesną składnią i wyrazami. Żyd, nie umiejący mówić w jidysz. Brak jakiegokolwiek akcentowania regionalnego czy narodowego. Próbuje tego karczmarz, lecz wychodzi mu to fatalnie. Biel zębów, jakby właśnie sobie niektórzy je wybielili. A nawet łachmany wyglądające jak świeże zakupy w H&M...
A na koniec wyjątkowo biedne wesele, gdzie oprócz dwóch aut widzimy tylko dwa skromne zaprzęgi...
Nie wiem skąd taka ocena wysoka. Może dlatego, że Netflix wbrew swoim zwyczajom nie wcisnął nam wątku homoseksualnego, albo też afroeuropolakowieśniaków...
O grze aktorów się nie wypowiadam, bo nie ma o czym.
Tak czy inaczej jak na Netflix to całkiem, całkiem.
Jak to się kiedyś mówiło: bardzo dobrze, siadaj, dwa...