Tak, tutaj przesadzono.
Owszem był ambitny.
Owszem, w chwili próby wyrzekł się swojego kolegi i ani nie wezwał pomocy, ani sam jej nie udzielił (a jako lekarz powinien był).

Natomiast nic nie wskazywało, że będzie aż taka gnidą jak się okazał potem.
Tym bardziej, że co akurat pojawienie się Wilczura u niego w gabinecie dawało mu szansę na dokupienie win bez ryzyka.

W przeciwieństwie do książki tutaj Wilczur nie był właścicielem kliniki, a tylko jej pracownikiem. Jego "zmartwychwstanie" po 15 latach utrata owoców pracy tyłu lat. Tym bardziej, że samodzielnie zapracował on na swoją renomę (w tej wersji jego nazwisko zna nawet prosty lekarz spod Radomia).