Miałam dość dużo wątpliwości i dystansu co do nowego Znachora. Już pomijam że produkcja netlixowa więc wypatrywałam trans młynarza, czarnoskórego lekarza w Polsce w tamtych latach, czy ucieczki żony Wilczura do kobiety. Na szczęście nic z tych obaw się nie sprawdziło (to byłaby prawdziwa profanacja!) Teraz bije się w pierś. Nowa wersja jest fantastyczna. I choć starsza z lat 80-tych jest wręcz kultowa, tak mimo zmian w stosunku do starej, nowa wersja naprawdę jest piękną, sensowną i logiczną całością. Bałam się tych zmian w scenariuszu ale muszę przyznać że bardzo mi się podobały. Ciężko mi porównywać obie wersje. Obie są poprostu inne. Obie piękne na swój sposób. Podoba mi się że w nowej Znachor został bardziej "uczłowieczony" (nie chcę spojlerowac) a Marysia jest bardziej temperamentna a nie taka "ślimata" (ta delikatność p. Dymnej w starszej wersji jednak mnie denerwowała, choć oczywiście miało to swój sens).
Najbardziej bałam się p. Leszka Lichoty w roli Znachora. Kompletnie mi do niej nie pasował. I bardzo się myliłam. Pan Leszek nie miał łatwego zadania wiadome z góry było, że będzie porównywany do p. Bińczyckiego (fenomenalnego moim zdaniem aktora), ale świetnie że podjął się tego trudnego zadania. Moim zdaniem-rola życia. Będę wracać napewno do obu wersji filmu (starszej z lat 30-tych nie widziałam). Oglądałam film razem z mamą (zakochaną w starszej wersji) i córką lat 6. Wszystkie nie mogłysmy odejść od telewizora... to jest chyba magia filmu, trzy pokolenia oglądające ten sam film.