W "Chłopach" Reymonta też na ojca mówiono "stary"
A w dwudziestoleciu język był już podobny do dzisiejszego. Te dwa przykłady się bronią, choć akurat język w tym filmie jest mocno umowny.

Zofia Kossak Szczucka w trylogii o Krzyżowcach w usta bohaterów włożyła język tak archaiczny, że czytelnik musi poszukiwać w słownikach, ale jednocześnie zanurza go w świat średniowiecza bez reszty. Daje to przykład wysiłku, jaki pisarka włożyła w jego stworzenie na kartach książki bez posiadania komputerów i baz danych. To jest właśnie siła scenariusza! Tego jako widz krytyczny wymagam od scenarzysty. Twórcy "The Crown" włożyli w usta aktorów tyle ciekawych słów i dialogów, że internet jest pełen wycinków dających pogląd na wykonany trud (np. dialogi Królowej z Margaret Thatcher). A tu autorzy nie wykonali tego zadania, nie sięgnęli do źródeł, jak brzmiał język polski (bo u Hoffmana śledzikowano, przeniesiono akcję na głębokie kresy, a nie... pod Radom)... Komputerowe odtworzenie Soboru św. Aleksandra Newskiego w Warszawie jest bardzo okej, ale nie wystarcza. W owych czasach nikt nie mówił na szefa per "stary", tylko "pryncypał".

No nie wiem, "pryncypał" to mi się raczej kojarzy z takim 1918, nie 1937. Ale mogę się mylić.