Poprzedni „Znachor”, ten kultowy, z Bińczyckim, wciąż niezachwianie przewodzi zacnemu gronu filmowych arcydzieł.

Nowy „Znachor” jest nierówny. Ja oceniłem go na 6. Przeplata się w nim tyle samo mocniejszych, co i słabszych elementów.

Świetnie zagrali Leszek Lichota – tytułowy Znachor, i partnerująca mu Anna Szymańczyk - Młynarzowa. W drugim planie znakomicie wystąpił Krzysztof Dracz, Żyd-karczmarz. Inne postaci zostały albo słabiej zagrane przez aktorów, albo płycej zbudowane przez scenarzystę, nie dając zbyt wielkiego pola do wybitnych kreacji.

To jest historia opowiedziana inaczej, niż w starszym „Znachorze”. Nie dlatego gorzej, że ktoś miał czelność zmierzyć się po swojemu z literackim pierwowzorem. Gorzej dlatego, że po prostu poprzednik sprzed czterech dekad pozostaje niedoścignionym majstersztykiem. Niejeden kinoman powie „kiedyś to były filmy, teraz to nie ma filmów”. Twórcy nowego „Znachora” tak nie myśleli i podjęli rękawicę. Ich propozycję można spokojnie raz obejrzeć, choćby dla porównania - stratą czasu na pewno to nie będzie.