Reżyser Richard C. Sarafian chciał, by rolę Kowalskiego zagrał Gene Hackman, jednak studio 20th Century Fox nalegało, by Barry Newman wcielił się w tą postać. Innym kandydatem był Kris Kristofferson.
W scenie, w której Kowalski (Barry Newman) rozbija się o dwa buldożery stojące na drodze, zamiast Dodgea Challengera z 1970 roku wykorzystano karoserię Chevroleta Camaro z 1967 roku, którą wcześniej odpowiednio przygotowano. W końcowych ujęciach filmu w lewym dolnym rogu ekranu, na jednej z części karoserii dostrzec można plakietkę "Camaro". Jest umiejscowiona do góry nogami.
Na pustyni Kowalski (Barry Newman) natyka się na grzechotnika. Z opresji ratuje go stary łapacz węży (Dean Jagger). Podczas zbliżeń obrazujących chwytanie węża, urządzenie, którym posługuje się staruszek rzuca podwójny cień na piasek.
W dwóch początkowych scenach w filmie widać w samochodzie osobę na miejscu pasażera, zaś w innej scenie faceta w żółtej koszulce na tylnym siedzeniu.
Odgłos silnika Dodge'a Challengera z 1970 w pewnych scenach pochodzi tak naprawdę z Mustanga z 1968 (z filmu Bullitt).
Gdy Kowalski dociera do Kaliforni, Super Soul ostrzega go o "komitecie powitalnym w Słonecznym Stanie". Oficjalny przydomek stanu Kalifornia to "Złoty Stan". Słoneczny Stan to Floryda.
Niewidomy Super Soul nosi na nadgarstku zegarek.
19-calowe stojaki z wielkimi bębnami z taśmą (w jednej scenie widać jak się szybko obracają), które stoją w radiu Super Soul'a nie są sprzętami do muzyki. W roku 1970 były używane w komputerach do przechowywania danych na taśmie.
Charlotte Rampling zagrała role autostopowiczki, którą Kowalski spotyka podczas podróży, ale scenę z jej udziałem wycięto przy montażu. Została ponownie wmontowana dla wersji brytyjskiej. Wydanie DVD zawiera obie wersje.
Główny bohater zakłada się, że przejedzie z Denver do San Francisco w 15 godzin. Jest to możliwe ze średnią prędkością 85 m/h.
W filmie "wystąpiło" pięć samochodów, model 1970 Dodge Challenger R/T. Zostały wypożyczone na mocy umowy między 20th Century Fox i Chrysler Corporation. Cztery zostały zniszczone, jeden został skradziony przez prostytutkę (odzyskany jednak przez policję).
Mobil Kowalskiego ma numery stanu Colorado, dokładnie: OA-5599.
Na plakatach promujących film widoczny był Challenger z 1971 r. Niedokońca jasne pozostaje czy był to błąd, czy też Chrysler chciał wypromować nowy model.
Przy kręceniu filmu użyto pięciu samochodów: cztery z nich to modele 440 Challenger R/Ts, natomiast piąty to 383 Challenger R/T. Dennis J. Parrish przyznał, że wszystkie te samochody fabrycznie nie były białe. Kolor lakieru zmieniono specjalnie do produkcji "Znikającego punktu". W scenie, w której Kowalski zmienia koło, można dostrzec zielony lakier we wgnieceniach karoserii. Kolor biały nie ma znaczenia symbolicznego. Wybrano go, gdyż pojazdy o takiej barwie lepiej kontrastowały z dalszym planem.
Gilda Texter, która w filmie zagrała zupełnie rozebraną motocyklistkę nadal pracuje przy tworzeniu filmów, tyle że w dziale ... kostiumów.
Film kręcono od 25 maja do sierpnia 1970 roku.