Jeden z wielkich zwycięzców tegorocznego festiwalu w Gdyni, "Pora umierać" został pokazany w Warszawie na kilka dni przed ogólnopolską premierą. Zupełnie nie dziwi mnie deszcz nagród, film w pełni na nie zasłużył, co wcale nie znaczy że jest to obraz rewelacyjny - co to, to nie!
"Pora umierać" jest filmem dobry, ale tylko dobrym. Danuta Szaflarska tworzy wspaniałą kreację, być może wręcz wybitną (ale wynika to z prostego faktu braku dobrych ról kobiecych w Polskim kinie), lecz jest to kreacja teatralna nie filmowa. Sama reżyserka zaś przeciąga historię, chcąc do prowadzić do całkowitego zamknięcia historii. Zupełnie niepotrzebnie. W filmie jest scena, która idealnie nadaje się na zakończenie i jest nim w zasadzie - to moment, kiedy bohaterka decyduje się żyć dalej i gaśnie świeczka. Wszystko co następuje potem jest już tylko niepotrzebnym postscriptum.
Film jednak powinien spodobać się publiczności. Prosty, poetycki, wypełniony po brzegi 'przyjaznymi dla widza' elementami.
"Pora umierać" jest filmem dobry, ale tylko dobrym. Danuta Szaflarska tworzy wspaniałą kreację, być może wręcz wybitną (ale wynika to z prostego faktu braku dobrych ról kobiecych w Polskim kinie), lecz jest to kreacja teatralna nie filmowa. Sama reżyserka zaś przeciąga historię, chcąc do prowadzić do całkowitego zamknięcia historii. Zupełnie niepotrzebnie. W filmie jest scena, która idealnie nadaje się na zakończenie i jest nim w zasadzie - to moment, kiedy bohaterka decyduje się żyć dalej i gaśnie świeczka. Wszystko co następuje potem jest już tylko niepotrzebnym postscriptum.
Film jednak powinien spodobać się publiczności. Prosty, poetycki, wypełniony po brzegi 'przyjaznymi dla widza' elementami.