9 maja w Warszawie rusza 5. Festiwal Filmowy Doc Review poświęcony sztuce dokumentu. Dziś chcielibyśmy zaprezentować Wam fragmenty dwóch filmów, które zostaną pokazane w trakcie imprezy.
"Bestia w nas" to poruszający dokument o fascynacji, jaką budzą w ludziach walki zwierząt. Film zabiera widzów do najróżniejszych zakątków świata, w których organizowane są, legalnie lub nie, tego typu „zawody”. Pierwsze sceny pokazują odprawiany na Bali religijny rytuał walki kogutów, kolejne przenoszą nas do Meksyku, gdzie uczestnikami krwawych pojedynków są psy, potem trafiamy do Pekinu, by podejrzeć potyczki świerszczy. Podróż kończy się w San Francisco. Tam odbywają się nowoczesne igrzyska z udziałem robotów - niezwykłe show, w którym wojownicze, zdalnie sterowane maszyny niszczą się nawzajem.
"Holenderska fabryka kokainy" to dziwne, początkowo niezrozumiałe migawki z kamer dozoru domowego pokazują włamanie, szarpaninę i nagich ludzi biegających w popłochu po mieszkaniu. Nieprzypadkowo reżyserka Jeanette Groenendaal nazywa swój film „pro paranoia docutective”. Sytuacja psychiczna, w jakiej znalazł się Arend ter Horst, główny bohater jej filmu, wydaje się bliska chaosowi zarejestrowanemu przez kamery ochrony. Arend to 62-letni kokainista, od trzydziestu lat na haju. Dużo czasu spędza w Internecie, tropi różne spiski, szuka wyjaśnień i znajduje zaskakujące odpowiedzi.
"Bestia w nas" to poruszający dokument o fascynacji, jaką budzą w ludziach walki zwierząt. Film zabiera widzów do najróżniejszych zakątków świata, w których organizowane są, legalnie lub nie, tego typu „zawody”. Pierwsze sceny pokazują odprawiany na Bali religijny rytuał walki kogutów, kolejne przenoszą nas do Meksyku, gdzie uczestnikami krwawych pojedynków są psy, potem trafiamy do Pekinu, by podejrzeć potyczki świerszczy. Podróż kończy się w San Francisco. Tam odbywają się nowoczesne igrzyska z udziałem robotów - niezwykłe show, w którym wojownicze, zdalnie sterowane maszyny niszczą się nawzajem.
"Holenderska fabryka kokainy" to dziwne, początkowo niezrozumiałe migawki z kamer dozoru domowego pokazują włamanie, szarpaninę i nagich ludzi biegających w popłochu po mieszkaniu. Nieprzypadkowo reżyserka Jeanette Groenendaal nazywa swój film „pro paranoia docutective”. Sytuacja psychiczna, w jakiej znalazł się Arend ter Horst, główny bohater jej filmu, wydaje się bliska chaosowi zarejestrowanemu przez kamery ochrony. Arend to 62-letni kokainista, od trzydziestu lat na haju. Dużo czasu spędza w Internecie, tropi różne spiski, szuka wyjaśnień i znajduje zaskakujące odpowiedzi.