Patricia Neal I

Jako mała dziewczynka wiedziała, że chce zostać aktorką. Wówczas rodzice zapisali ją do szkoły aktorskiej. Po ukończeniu szkoły średniej zaczęła studiować dramat na Uniwerystecie Northwestern. Krótko potem zadebiutowała na Broadway'u w sztuce "Voice of the Turtle". W 1947 roku dostała nagrodę Tony za występ w przedstawieniu "Another Part of the Forest". W 1949 roku zadebiutowała w filmie "John Loves Mary", gdzie partnerował jej Ronald Reagan. Potem wystąpiła w kolejnych obrazach: "The Fountainhead" czy "Operacja Pacyfik". Podczas kręcenia filmu "The Fountainhead" wdała się w romans z dużo starszym i na dodatek żonatym Garym Cooperem. Jak się później okazało para miała romans już dwa lata wcześniej, a na planie wspólnego filmu uczucia odżyły. W 1950 roku żona Coopera przysłała Neal telegram o treści: "Mam ciebie dość. Lepiej zrezygnuj teraz, albo pożałujesz. Pani Gary Cooper". Romans wkrótce się skończył, ale zanim to się stało, Patricia zaszła w ciążę, do której usunięcia namówił ją Gary Cooper. Później Patricia wyszła za mąż za pisarza Roalda Dahla. Para dochowała się 5 dzieci. Jednak nie było im dane mieć szczęśliwego życia. Ich jedyny syn został potrącony przez taksówkę i doznał poważnych obrażeń, córka Olivia zmarła w wieku 7 lat z powodu powikłań po przebytej odrze. Patricia nie załamała się jednak i nadal grała w takich produkcjach jak: "Mieć i nie mieć" i "Dzień, w którym zatrzymała się Ziemia". W 1952 roku przeżyła załamanie nerwowe związane z romansem z Cooperem, ale na szczęście doszła do siebie i powróciła na ekran rolą w obrazie "Twarz w tłumie". W 1959 roku wróciła na Broadway i wystąpiła w kilku sztukach. W 1963 zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki za rolę w obrazie "Hud, syn farmera", ale nie mogła odebrać nagrody osobiście. Podczas kręcenia filmu "Siedem kobiet" aktorka doznała trzech następujących po sobie paraliży, po których nie mogła chodzić ani nawet mówić. Była wówczas w 3 miesiącu ciąży. Na szczęście jej córka Lucy urodziła się zdrowa. Po rekonwalescencji powróciła na szklany ekran rolą w produkcji "Róże w tytule" i otrzymała kolejną nominację do Oscara. Na początku lat 80. rozwiodła się z mężem, kiedy wyszło na jaw, że ten ma romans. W 1988 roku aktorka opublikowała swą autobiografię "As I Am". Dwa lata wcześniej otrzymała Women's International Center (WIC) Living Legacy Award. Jest babcią aktorki i modelki Sophie Dahl. Proponowano jej zagranie pani Robinson w "Absolwencie". Zrezygnowała, gdyż obawiała się tak trudnej roli po przebytym paraliżu. Jej własne doświadczenia związane z powrotem do zdrowia sprawiły, że stała się ekspertem w dziedzinie rehabilitacji. Jej zaangażowanie w działalność oddziału rehabilitacji w szpitalu w rodzinnym mieście Knoxville, zaowocowało nazwaniem jej imieniem centrum rehabilitacyjnego w 1978 roku. Aktorka zmarła 8 sierpnia 2010 roku w wieku 84 lat.