Recenzja wyd. DVD filmu

Opancerzony (2009)

W męskim kinie nikt już nie pisze dzisiaj porządnych ról, ani nie bawi się w narracyjne niuanse. Amerykańscy producenci wierzą w atrakcyjność stereotypów. Aby zabawić płeć brzydszą, serwują podgrzewane fabularne kotlety i podlewają je testosteronowym sosem, a aktorskie gwiazdy traktują jako ozdobę filmowego talerza. Przepis jest tak prosty, kuszący i skuteczny, że nawet twórcy niepokorni chętnie korzystają z niego ku uciesze publiki i rozczarowaniu bardziej wymagających fanów. Tak jest w przypadku Nimróda Antala, węgierskiego reżysera "Kontrolerów", który zaprzedał swoją duszę i umysł Hollywoodowi, by stworzyć "Opancerzonego", obraz na wskroś schematyczny, do bólu banalny i… całkiem przyjemny w lekturze.

Ty Hackett (Columbus Short) niedawno wrócił z Iraku. Psychicznie poharatany, męczony przez wyrzuty sumienia facet stara się ułożyć swoje życie na nowo. Żeby utrzymać siebie i młodszego brata, dołącza do firmy ochroniarskiej zajmującej się konwojowaniem pieniędzy. I choć dwoi się i troi, by związać koniec z końcem, bank chce zająć jego hipotekę i wyrzucić braci na kalifornijski bruk. Ty dostaje jednak szansę, by łatwo pozbyć się finansowych kłopotów. Jego współpracownicy planują bowiem kradzież doskonałą. Chcą sfingować napad na opancerzoną furgonetkę, by podzielić między siebie przeszło czterdzieści milionów dolarów. Kiedy jednak plany niedoszłych złodziei zostają pokrzyżowane, a żądza pieniędzy pociągnie za sobą krwawe ofiary, Ty będzie musiał stoczyć walkę o przetrwanie z nieuczciwymi kumplami z pracy.

Oglądając najnowszy film Nimróda Antala, trudno oprzeć się wrażeniu, że po przeprowadzce za ocean reżyser "Kontrolerów" postanowił stawiać na ilość, a nie na jakość. W jego filmie znajdziemy co najmniej kilka punktów zwrotnych, z których żaden nie jest odpowiednio zaakcentowany i precyzyjnie dopracowany, przede wszystkim zaś obejrzymy cały tłum ciekawych aktorów, z których żaden nie otrzymał roli godnej swego talentu. Obsada "Opancerzonego" wygląda imponująco: od Jeana Reno, przez Laurence’a Fishburne’a, Matta Dillona, aż po serialowe gwiazdy  ostatnich lat – Amaury’ego Nolasco (pamiętnego Sucre ze "Skazanego na śmierć"), Skeeta Ulricha ("Jerycho") i Milo Ventimiglię ("Herosi"). Aktorzy wybrani przez Antala mają dość charyzmy i talentu,  by uwodzić publikę. W "Opancerzonym" nie dostają na to szansy, bo wszystkie role sklejone są z psychologicznych klisz i koniec końców okazują się niedopracowane i płytkie. Gdyby zamiast Jeana Reno czy Matta Dillona zagrał tu któryś z braci Mroczków, efekt aktorski wciąż byłby podobny, czyli nijaki.  

Bo choć Antal zbiera na planie grupę kapiących testosteronem, zdolnych facetów, za nic ma ich talenty. Siłą jego filmu jest powtarzalność i schematyzm. Dobrze wiemy, co się wydarzy, znamy filmową konwencję, w której jeden sprawiedliwy staje naprzeciw całego zła, a na szali ważą się losy niewinnych ofiar. Filmy takie jak "Opancerzony" nie mają zaskakiwać. Ich twórcy trzymają się żelaznych wzorców, a my oglądamy dzieła wtórne, ale skrojone według sprawdzonego przepisu. Efektem tej (nie)twórczej  strategii jest film rozczarowujący i zarazem rzetelny, sprawnie opowiedziany, choć na wskroś banalny.

Niebanalne jest za to polskie wydanie DVD. Fani kina domowego przyzwyczajeni do ascetycznych edycji i ogólnej bylejakości tym razem prócz filmu otrzymają także kilka ciekawych dodatków. Na płycie znajdziemy bowiem wywiady z aktorami i twórcami, ciekawe reportaże o powstawaniu filmu i standardowe zwiastuny. W sumie – garść ciekawych materiałów poświęconych niezbyt ciekawemu, ale sprawnie zrealizowanemu filmowi.