"Oz Wielki i Potężny" to kolejny widowiskowy i pomysłowy film w reżyserii Sama Raimiego (twórcy dwóch kultowych serii, "Martwego zła" oraz "Spider-mana", jak również oldskulowych "Wrót do piekieł"), który znowu pokazuje klasę, mieszając ze sobą różne gatunki i tworząc fascynującą historię, pełną emocji oraz zaskakujących rozwiązań.
Film opowiada o pewnym pyszałku, niejakim Czarodzieju Oz, któremu niezbyt powodzi się w życiu. Dumny, arogancki bohater, do tego kobieciarz, występuje w podrzędnym cyrku, marząc o sławie oraz "wielkości". Jednak jego, jakby się mogło zdawać, dalekie i prawie nieosiągalne plany nagle zaczynają się spełniać, gdy podczas ucieczki przed ukochanym, uwiedzionej przez Oz kobiety, czarodziej wpada w trąbę powietrzną i traci przytomność. Kiedy powoli dochodzi do siebie, odkrywa, że znajduje się w zupełnie nieznanym mu dotąd miejscu, w kranie Oz, gdzie czeka go wielka przygoda... Nadarza mu się także sposobność spełnienia wszystkich swoich marzeń.
Wstęp filmu został zaprezentowany przez Raimiego w stylu retro. Czarno-biały obraz, typowa dla tego okresu stylistyka oraz efekty specjalne, przywodzą na myśl filmy z lat 60. bądź 70. W tym fragmencie poznajemy szarą rzeczywistość bohatera, jak również samego zadufanego w sobie, nie szanującego nikogo protagonistę, Czarodzieja Oz. Wstęp dobrze spełnia swoje zadanie, zaostrzając widzowi apetyt na dalszą część obrazu, dodatkowo przywołując (u starszych kinomanów) wspomnienia. Stanowi tak jakby prolog całej niezwykłej opowieści. Kolejny segment przedstawia właściwą historię. Czarno-biały obraz zastępują malownicze krajobrazy, a pełnia barw zniewala i olśniewa widza. Kolorystyka to ogromna zaleta "Oz Wielki i Potężny". Po prostu nie chce się oderwać oczu od ekranu. Scenografia, wspomagana komputerowymi efektami, zachwyca i zapiera dech w piersiach. Oz podczas swojej przygody odwiedza wiele różnorodnych, czasem pięknych, czasem mrocznych krain, które na długo zapadają w pamięć. To samo można powiedzieć o stworzeniach zamieszkujących bajkowy świat. Ich animacja jest płynna, zaś wygląd pomysłowy i przykuwający oko. Na wyróżnienie zasługują odpowiednio dopasowane do stylistyki obrazu kostiumy (popatrzcie na Czarnoksiężnika Oz, Theodorę lub Evanorę, a zrozumiecie, o co mi chodzi). Raimi kreuje niezwykłą rzeczywistość, miejscami przypominającą tą, którą zaprezentował Burton w swoim dziele, "Alicja w Krainie Czarów". Wizja Raimiego jest jedynie bardziej kolorowa i mniej mroczna.
Oprócz wymienionych wyżej cech, film może się pochwalić bardzo dobrymi efektami specjalnymi. Może widowiskowych scen jest tylko kilka, jednak spełniają zadanie i zapewniają rozrywkę oraz niezapomniane wrażenia (przykładem jest scena z trąbą powietrzną, czy spadek w dół wodospadu). Raimi skorzystał w swojej produkcji z technologii 3d, co moim zdaniem wyszło obrazowi na dobre. Zastosowanie wspomnianej techniki, znalazło tutaj swoje uzasadnienie, nie wydawało się upchnięte na siłę, jak w większości współczesnych filmów.
"Oz" nie zachwyca tylko od strony audiowizualnej, sprawdza się też od strony fabularnej. Historia, pomimo wykorzystania schematów, jest lekka, równie zabawna, co wzruszająca, oraz miejscami zaskakująca. Dzięki dobrej grze Jamesa Franco, otoczonego przez trzy piękne i utalentowane kobiety, Milę Kunis, Rachel Weisz oraz Michelle Williams, produkcję śledzi się z nieukrywaną przyjemnością. Intrygujący oraz wyraziści bohaterowie to kolejny powód dla którego warto obejrzeć "Oz Wielki i Potężny".
Chociaż film to produkcja, w pewnym sensie disnejowska, fani Raimiego dostrzegą wiele charakterystycznych dla tego reżysera elementów. Między innymi, jak zwykle specyficzny humor, pojawiający się w niejednej produkcji powyższego pana. W filmie nie zabrakło też przesłania oraz kilku wyświechtanych prawd. Znajdziemy motyw syna marnotrawnego, topos prawdziwej przyjaźni, jednak to wszystko już gdzieś było...
"Oz Wielki i Potężny" to udana, baśniowa opowieść o Czarodzieju Oz. Polecam!
Film opowiada o pewnym pyszałku, niejakim Czarodzieju Oz, któremu niezbyt powodzi się w życiu. Dumny, arogancki bohater, do tego kobieciarz, występuje w podrzędnym cyrku, marząc o sławie oraz "wielkości". Jednak jego, jakby się mogło zdawać, dalekie i prawie nieosiągalne plany nagle zaczynają się spełniać, gdy podczas ucieczki przed ukochanym, uwiedzionej przez Oz kobiety, czarodziej wpada w trąbę powietrzną i traci przytomność. Kiedy powoli dochodzi do siebie, odkrywa, że znajduje się w zupełnie nieznanym mu dotąd miejscu, w kranie Oz, gdzie czeka go wielka przygoda... Nadarza mu się także sposobność spełnienia wszystkich swoich marzeń.
Wstęp filmu został zaprezentowany przez Raimiego w stylu retro. Czarno-biały obraz, typowa dla tego okresu stylistyka oraz efekty specjalne, przywodzą na myśl filmy z lat 60. bądź 70. W tym fragmencie poznajemy szarą rzeczywistość bohatera, jak również samego zadufanego w sobie, nie szanującego nikogo protagonistę, Czarodzieja Oz. Wstęp dobrze spełnia swoje zadanie, zaostrzając widzowi apetyt na dalszą część obrazu, dodatkowo przywołując (u starszych kinomanów) wspomnienia. Stanowi tak jakby prolog całej niezwykłej opowieści. Kolejny segment przedstawia właściwą historię. Czarno-biały obraz zastępują malownicze krajobrazy, a pełnia barw zniewala i olśniewa widza. Kolorystyka to ogromna zaleta "Oz Wielki i Potężny". Po prostu nie chce się oderwać oczu od ekranu. Scenografia, wspomagana komputerowymi efektami, zachwyca i zapiera dech w piersiach. Oz podczas swojej przygody odwiedza wiele różnorodnych, czasem pięknych, czasem mrocznych krain, które na długo zapadają w pamięć. To samo można powiedzieć o stworzeniach zamieszkujących bajkowy świat. Ich animacja jest płynna, zaś wygląd pomysłowy i przykuwający oko. Na wyróżnienie zasługują odpowiednio dopasowane do stylistyki obrazu kostiumy (popatrzcie na Czarnoksiężnika Oz, Theodorę lub Evanorę, a zrozumiecie, o co mi chodzi). Raimi kreuje niezwykłą rzeczywistość, miejscami przypominającą tą, którą zaprezentował Burton w swoim dziele, "Alicja w Krainie Czarów". Wizja Raimiego jest jedynie bardziej kolorowa i mniej mroczna.
Oprócz wymienionych wyżej cech, film może się pochwalić bardzo dobrymi efektami specjalnymi. Może widowiskowych scen jest tylko kilka, jednak spełniają zadanie i zapewniają rozrywkę oraz niezapomniane wrażenia (przykładem jest scena z trąbą powietrzną, czy spadek w dół wodospadu). Raimi skorzystał w swojej produkcji z technologii 3d, co moim zdaniem wyszło obrazowi na dobre. Zastosowanie wspomnianej techniki, znalazło tutaj swoje uzasadnienie, nie wydawało się upchnięte na siłę, jak w większości współczesnych filmów.
"Oz" nie zachwyca tylko od strony audiowizualnej, sprawdza się też od strony fabularnej. Historia, pomimo wykorzystania schematów, jest lekka, równie zabawna, co wzruszająca, oraz miejscami zaskakująca. Dzięki dobrej grze Jamesa Franco, otoczonego przez trzy piękne i utalentowane kobiety, Milę Kunis, Rachel Weisz oraz Michelle Williams, produkcję śledzi się z nieukrywaną przyjemnością. Intrygujący oraz wyraziści bohaterowie to kolejny powód dla którego warto obejrzeć "Oz Wielki i Potężny".
Chociaż film to produkcja, w pewnym sensie disnejowska, fani Raimiego dostrzegą wiele charakterystycznych dla tego reżysera elementów. Między innymi, jak zwykle specyficzny humor, pojawiający się w niejednej produkcji powyższego pana. W filmie nie zabrakło też przesłania oraz kilku wyświechtanych prawd. Znajdziemy motyw syna marnotrawnego, topos prawdziwej przyjaźni, jednak to wszystko już gdzieś było...
"Oz Wielki i Potężny" to udana, baśniowa opowieść o Czarodzieju Oz. Polecam!
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Oz: Wielki i Potężny (2013)
Gdzieś ponad tęcząPo blisko sześcioletniej przerwie Sam Raimi wraca do wysokobudżetowego kina familijnego. Tytuł filmu nie... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
