Recenzja filmu

Utracona pamięć (2002)

W 1909 roku ma miejsce zamach na japońskiego gubernatora wKorei. Próba kończy się niepowodzeniem, azamachowiec ginie. Właśnie to wydarzenie zmieniło znacznie historię Japonii. Wkrótkim skrócie dowiadujemy się, że Korea stała się częścią Japonii, ana Nagasaki iHiroszimę nigdy nie zrzucono bomb (tylko na Berlin). Rok 2009. Terrorystyczne ugrupowanie Hureisenjin zajmuje galerię sztuki, należącą do fundacji Inoue, ich motywy nie są znane. Na miejsce zostaje wysłany oddział JBI (odpowiednik FBI), wtym dwóch przyjaciół, Masayuki, wtej roli Dong-Kun Jang znany zfilmu "Przysięga"/"Wu ji", oraz Shojiro. Pierwszy jest Koreańczykiem drugi Japończykiem. Masayuki stara się również zmyć hańbę, jaką okrył nazwisko Sakamoto jego ojciec - policjant, który dopuścił się zdrady. Oddział JBI wkracza do budynku izabija wszystkich terrorystów. Podczas śledztwa okazuje się, że bandyci chcieli ukraść jeden zeksponatów tzw. Duszę Księżyca (w oryginale Sun and Moon). Co więcej okazuje się, że nie był to już pierwszy podobny atak. Do tej pory Hureisenjin dokonało już dwunastu ataków na fundację Inoue. Obaj agenci trafią na sieć układów itajemnic, które wystawią ich wieloletnią przyjaźń na prawdziwą próbę. W pierwszych scenach uwagę zwraca bardzo ładna iekspresyjna muzyka, ale zbyt patetyczna. Prawdopodobnie miała podkreślić, jak bardzo ważny był zamach na gubernatora. Wdalszej części filmu jest już spokojniej, aścieżka dźwiękowa przywodzi na myśl przebój tego lata, czyli "The Dark Knight"/"Mroczny rycerz". Jak wkażdym filmie, tak iw tym można znaleźć elementy, które nie są przekonywające. Na przykład podczas strzelaniny na szosie, dwaj główni bohaterowie radzą sobie doskonale przeciwko uzbrojonym wkarabiny maszynowe bandytom. Pomimo iż mają tylko zwykłe pistolety, aprzeciwników jest kilkunastu. W 2002 roku film zdobył cztery statuetki Grand Bell podczas uroczystości Grand Bell Awards wKorei Południowej, wtym dla Si-myung Lee wkategorii Najlepszy Nowy Reżyser. Rok później Lee otrzymał nagrodę publiczności na festiwalu filmowym Gerardmer. Utracona pamięć nie jest typowym filmem science fiction. To nie efekty specjalne czy dziwne urządzenia są motorem napędowym filmu, tylko relacje między postaciami, ito jak muszą się zmieniać wobliczu wyzwań losu. Tak naprawdę grafika komputerowa pojawia się dopiero pod koniec filmu. Tym razem długość obrazu (136 minut) nie wpływa negatywnie na widza. Historia jest opowiedziana na tyle sprawnie idynamicznie, że ciężko jest oderwać wzrok od ekranu, by nie zgubić jakiegoś ważnego szczegółu.