Mam wrażenie po drugim obejrzeniu, że twórcy wcale się nie pogubili.
Ale też przyznam, że oglądając robiłam notatki (!), co mi się nigdy wcześniej nie zdarzyło przy żadnym z ponad 1600 filmów ani prawie 200 seriali.
Mam wrażenie, że formą (zawikłaną i niechronologiczną) oddają treść, czyli sens historii (ten chaos, który wynikł z utworzenia się tunelu czasoprzestrzennego), bo wielokrotnie jest powtarzane, że wszystko wpływa na wszystko, przyszłość na przeszłość itd.