To nie jest film o emocjonalnej pustce (o ile w ogóle możliwe jest coś takiego), to film o chorym, nieszczęśliwym układzie. przecież Matt jest kretyńsko zakochany w Lisie (zauważyliście, jak kamera pokazuje jej twarz?), a ona uwodzi go, albo traktuje jak śmiecia, według swojego widzimisię. Ta panna ma się pewnie za kobietę wyzwoloną, ale moim zdaniem jest to ktoś, kto paranoicznie boi się bliskości. Ciągle musi sobie udowadniać, że sprawuje kontrolę w związku; odpycha i przyciąga, bo jeszcze, broń Boże, poczułaby coś więcej. On z koleji to taki poczciwy misiaczek, mimo wciąganych kresek i rockowego stylu życia. Wydaje mu się, że złapał Boga za nogi, że mu się trafiła taka fajna dziewczyna i pozwala się traktować jak zabawkę, jakby nie wierzył, że zasługuje na więcej- swoim zachowaniem jeszcze bardziej ją prowokuje.
Moim zdaniem ich problem leżał w ich osobowościach, a nie w ach-to-postmodernistyczne-poko lenie-tylko-seks-im-w-głowie. W bardziej opresyjnym społeczeństwie Lisa np. pogrywałaby dziewictwem i miałaby mniej więcej podobny efekt (to ja kontroluję ten związek). To że dwoje dwudziestokilkuletnich ludzi nie planuje stałego związku nie jest dla mnie sprawą (mam wrażenie, że dla większości osób na forum w tym leży problem), sprawą jest, że jeden człowiek poniża i manipuluje drugim.
Zarzutu, że 9 songs to pornografia w ogóle nie zaszczycę odpowiedzią